Τι συνδέει τους πολέμους σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Ουκρανία

Γράφει ο ΒΕΝΕΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ  

 

Από την Πορτοκαλί Επανάσταση στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως την επανάσταση του Μαϊντάν το 2014, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας σε μια προσπάθεια να χειραγωγήσουν τη χώρα. Το πραξικόπημα του 2014 ήταν συντονισμένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αμερικανοί γερουσιαστές, συμπεριλαμβανομένων των Τζον Μακέιν και Λίντσεϊ Γκράχαμ, βρίσκονταν στην κεντρική πλατεία του Κιέβου απαιτώντας από τον λαό να ανατρέψει την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνησή του. 

 

Η Βικτόρια Νούλαντ καταγράφηκε σε τηλεφωνική κλήση να σχεδιάζει το ποιος θα κυβερνούσε την Ουκρανία μετά το πραξικόπημα. Η εξωτερική παρέμβαση οδήγησε στην καταστροφή που βιώνει σήμερα η Ουκρανία. Εν τούτοις, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης κατηγορούν τη Ρωσία εξ ολοκλήρου για ό,τι έχει συμβεί. Οι Ρώσοι δεν είναι άγγελοι. Αλλά οι πραγματικοί κακοί εδώ είναι οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί τους, που προκάλεσαν τη ρωσική εισβολή και τις συνέπειες της.

 

Με την αλλαγή ηγεσίας στο Λευκό Οίκο, οι ΗΠΑ προσπαθούν να διαχειριστούν και να λύσουν ένα πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Πίστευαν ότι μπορούσαν να προωθήσουν το ΝΑΤΟ στο κατώφλι της Ρωσίας, χωρίς συνέπειες. Υποθετικά, αν η Ρωσία και η Κίνα κατασκεύαζαν στρατιωτικές βάσεις στα νότια σύνορα των ΗΠΑ, ποια θα ήταν η απάντησή τους; 

 

Η Ουκρανία χρησιμοποιήθηκε, είτε για να απομειώσει τη ρωσική στρατιωτική ισχύ, είτε στην καλύτερη περίπτωση για να προκληθεί ήττα της Ρωσίας, με παρεπόμενο την ανατροπή του Πούτιν. Σε κάθε περίπτωση όμως οι δυτικοί ηγέτες γνώριζαν το πόσο αυτοκτονικό ήταν για την Ουκρανία να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Το Κίεβο δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην πολεμική μηχανή της Ρωσίας, ακόμη και με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Έτσι φθάσαμε στην διεξαγωγή ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων μέχρι και τον τελευταίο Ουκρανό.

 

Οι ΗΠΑ από περιπέτεια σε περιπέτεια 

 

Η ουκρανική σύγκρουση όπως αναμενόταν εξελίχθηκε σε μια ακόμη δυτική “περιπέτεια” καταδικασμένη σε αποτυχία. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε ένα τέλμα χωρίς διέξοδο. Με την Γηραιά Ήπειρο να βρίσκεται επί πλέον στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Η ΕΕ σε ταύτιση με την πολιτική Μπάιντεν ξεκίνησε μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, εκθέτοντας την οικονομία της σε μια άνευ προηγουμένου κρίση, υπό την επίδραση ψευδαισθήσεων και φαντασιώσεων που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα. 

 

Να θυμίσουμε ως παράδειγμα τις δηλώσεις του πρώην Γάλλου Υπουργού Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ, ο οποίος υποσχέθηκε να “γονατίσει” τη ρωσική οικονομία, τονίζοντας εμφατικά: «Θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας μέσω των δυτικών οικονομικών κυρώσεων». Αυτή η στάση, υποστηρίζει, αποκαλύπτει, ένα αφελές επίπεδο ανάλυσης της κατάστασης στη Ρωσία. Η Μόσχα και ο Πούτιν, που θεωρούνταν εύθραυστοι, έχουν αποδειχθεί αξιοσημείωτα ανθεκτικοί.

 

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τους παραλληλισμούς με τις δυτικές περιπέτειες του παρελθόντος στο Ιράκ, και στο Αφγανιστάν. Η εισβολή στο Ιράκ το 2003 είχε σαν αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι να “χαθούν” για το τίποτα…Το αποδεικνύει η κραυγαλέα αποτυχία εγκαθίδρυσης μιας βιώσιμης δημοκρατίας. Οι απώλειες στον πόλεμο του Ιράκ (από το 2003 και μετά) ήταν τεράστιες, με εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινούς πολίτες νεκρούς, (πάνω από 650.000 έως το 2006, σύμφωνα με το περιοδικό The Lancet), και χιλιάδες νεκρούς από την αμερικανική δύναμη, (4.423 νεκροί έως το 2010). Δεν πρέπει να αγνοηθούν και οι μακροπρόθεσμες συνέπειες στην περιοχή, όπως η άνοδος του εξτρεμισμού και η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής. 

 

Το ίδιο ρεφρέν στο Αφγανιστάν, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες πέρασαν είκοσι χρόνια πριν αποσυρθούν ντροπιασμένες το 2021. Αυτή η σύγκρουση, μέρος του “Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας”, ήταν η μακρύτερη σύρραξη στην ιστορία των ΗΠΑ και έληξε επίσημα με συμφωνία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ταλιμπάν στη Ντόχα, με την αποχώρηση να ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του 2021. Το ανθρώπινο κόστος, για τους Αφγανούς, για τους εργαζόμενους των ΜΚΟ και τους δημοσιογράφους, για τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους, είναι ανυπολόγιστο.

 

Υπάρχουν εκτιμήσεις για τα άμεσα θύματα του πολέμου, αλλά ελάχιστα έχουν ειπωθεί για τις έμμεσες απώλειες της σύγκρουσης: τη φτώχεια, την πείνα, τις ψυχικές ασθένειες και τις δια βίου επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία των Αφγανών. Επιπλέον, υπήρξαν σχεδόν 2,6 εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο το 2020. Όσον αφορά το οικονομικό κόστος, η Ουάσιγκτον ξόδεψε πάνω από 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.

 

Σήμερα, το ίδιο συμβαίνει στην Ουκρανία, το ίδιο σενάριο καταστροφής επαναλαμβάνεται. Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διδάσκονται από τα λάθη τους. Στην Ουκρανία, έχουν βαλτώσει σε μια περιπέτεια χωρίς πιθανότητες επιτυχίας, επιδιώκοντας ανέφικτους στόχους. Άσκοπες θυσίες για απατηλά κέρδη: το μοτίβο είναι σαφές και η Δύση φαίνεται καταδικασμένη να το επαναλαμβάνει… 

 

Επιπρόσθετα δεν μπορεί να μην κοστολογηθεί μία άλλη παράμετρος, που είναι οι παράπλευρες συνέπειες της ουκρανικής σύγκρουσης, που επιταχύνουν μια βαθιά γεωπολιτική αναδιάταξη. Μια διεθνής δύναμη έχει σχηματιστεί στον κόσμο, που ονομάζεται «Παγκόσμιος Νότος», που συντίθεται από την ενοποίηση των αναπτυσσόμενων χωρών, που έχουν κουραστεί από τις δυτικές επιταγές και κηδεμονίες. Στην πρώτη γραμμή: και οι BRICS, με την Ρωσία ως αιχμή του δόρατος. που συνθέτουν ένα μπλοκ που αποκτά επιρροή, προσφέροντας, μια εναλλακτική λύση στην αμερικανική και δυτική κυριαρχία. Αυτή η όσμωση, αποδυναμώνει την ατλαντική ηγεμονία.

 

Και ξαφνικά… η Βόρεια Κορέα! 

 

Η ουκρανική κρίση έχει επιταχύνει αυτόν τον γεωπολιτικό μετασχηματισμό στην παγκόσμια σκακιέρα. Νέες αρχιτεκτονικές όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας του Σαγκάης, οι χώρες BRICS και η Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) στοχεύουν να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση στην ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Αυτά τα μπλοκ επιτρέπουν τα συλλογική απάντηση σε μονομερείς κυρώσεις, την ανάπτυξη παράλληλων αγορών και χρηματοοικονομικών κυκλωμάτων – και τη στρατηγική μείωση της εξάρτησης από το δολάριο. Η δυναμική που αναπτύσσεται καθιστά δυνατή την εύρεση άλλων αγορών και άλλων διεξόδων, για χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο κυρώσεων. 

 

Η ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας Ρωσίας-Β. Κορέας είναι ακόμη ένα επίχειρο της πρόκλησης της ουκρανικής κρίσης. Η Ρωσία αντιμετώπισε έλλειμμα συμβατικών όπλων, όπως βλήματα πυροβολικού και πυραύλους, με την Βόρεια Κορέα να καλύπτει τις ανάγκες της. Σε ανταπόδοση, πρόθεση της Ρωσίας είναι να βοηθήσει την Βόρεια Κορέα στην παραγωγή UAV τύπου Shahed, των φονικών ιρανικών “καμικάζι” drone που έχουν αλλάξει τη φύση του πολέμου στην Ουκρανία. 

 

Σύμφωνα με ουκρανικές πηγές, η Μόσχα και η Πιονγιάνγκ έχουν ήδη συμφωνήσει να οργανώσουν τη μεταφορά τεχνογνωσίας για την κατασκευή των μοντέλων Garpiya και Geran – το τελευταίο είναι η ρωσική ονομασία του Shahed-136. Η συμφωνία αυτή, αποτελεί και ένα σημαντικό βήμα γεωπολιτικής αναδιάταξης, ενισχύοντας τη στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας-Βόρειας Κορέας-Ιράν.

 

Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας έδωσε επίσης στη Βόρεια Κορέα τη δυνατότητα να δοκιμάσει τα όπλα και τα στρατεύματά της και να αποκτήσει πολύτιμες γνώσεις για τον σύγχρονο πόλεμο. Η βιομηχανία συμβατικών όπλων της έχει εισέλθει σε μια εποχή αναγέννησης, χάρη στην ζήτηση από τη Μόσχα, βλημάτων πυροβολικού και πυραύλων και την ρωσική στρατιωτική τεχνολογία που ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση, ανέφεραν Νοτιοκορεάτες αναλυτές. 

 

Αυτή η εξέλιξη θα βοηθήσει σημαντικά στη μείωση του χάσματος με τη Νότια Κορέα στα συμβατικά όπλα. Ο Κιμ έχει πλέον μεγαλύτερη ικανότητα να αποσταθεροποιήσει την περιοχή της Ανατολικής Ασίας και μεγαλύτερη επιρροή σε περίπτωση που καθίσει ξανά να μιλήσει με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. 

 

Παραμένει άγνωστο για το πόση ευαίσθητη τεχνολογία είναι διατεθειμένη να μοιραστεί η Ρωσία με τη Βόρεια Κορέα, η οποία έχει επανειλημμένα αποτύχει να εκτοξεύσει στρατιωτικούς κατασκοπευτικούς δορυφόρους, ενώ για να κατασκευάσει ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο, η χώρα θα χρειαζόταν έναν μικρό πυρηνικό αντιδραστήρα. Ένα τέτοιο υποβρύχιο, θα είχε την ικανότητά του να διασχίζει τον Ειρηνικό και να εξαπολύσει πυρηνική επίθεση στην ηπειρωτική χώρα των ΗΠΑ. 

 

Αυτό βέβαια είναι πολιτικά πολύ επικίνδυνο, κάτι που κάνει την Μόσχα πολύ προσεκτική. Αλλά και μόνο η απλή απειλή, ότι θα μπορούσε να συμβεί δίνει στον Κιμ μεγαλύτερη επιρροή. Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Βόρειας Κορέας έχουν δείξει μέρος αυτού που χαρακτήρισαν ως ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο υπό κατασκευή, που αποτελεί το πιο επικίνδυνο όπλο που έχει αποκαλύψει η Βόρεια Κορέα μέχρι στιγμής. 

 

Συμπερασματικά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, με το βαρύ τίμημα να το πληρώνουν οι χώρες που στοχοποιούνται. Οι ξένες επεμβάσεις που γίνονται με επίκληση των “δυτικών” αξιών και για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, εν τέλει επιδεινώνουν τα προβλήματα που θα έλυναν, προσθέτοντας, ατιμώρητα, πόνο στους πληθυσμούς που υποτίθεται ότι θα ανακούφιζαν. Κάθε φορά τα γεγονότα, όχι μόνον διαψεύδουν τις υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο αλλά κάθε φορά, η Δύση εξέρχεται ζημιωμένη από τις επεμβάσεις της. Επί πλέον πάσχοντας από αμνησία, πυροδοτεί τον επόμενο πόλεμο… Ποτέ άλλοτε το γνωμικό που θεωρείται ότι προέρχεται, παραφρασμένο, από τον Άγιο Βερνάρδο του Κλαιρβώ (1090-1153): “ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις”(“L’enfer est plein de bonnes volontés ou désirs”), δεν φαίνεται τόσο καίριο…

 

πηγή 

ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Του Μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου

 

Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία (83η) στις «Πράξεις των Αποστόλων» με θέμα:

 

ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

 

[εκφωνήθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 7-02-1988]

Όπως θα ενθυμείσθε, ευρισκόμεθα πάντα βεβαίως στο βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων», στο 8ο κεφάλαιο εις τους στίχους 14 και 15, όπου εκεί αναφέρεται ένα στοιχείον ιεραποστολής, δηλαδή ότι τα Ιεροσόλυμα ήδη θεωρούνται κέντρον ιεραποστολής.

«Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην· οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον». Βλέπομε ότι απέστειλαν προς αυτούς, δηλαδή τους Σαμαρείτας, εκεί που ο Φίλιππος ο διάκονος είχε ευαγγελιστεί το Ευαγγέλιον, απέστειλαν τώρα, αφού άκουσαν στα Ιεροσόλυμα περί της αποδοχής του Ευαγγελίου, τον Πέτρον και τον Ιωάννην.

Ποιοι απέστειλαν; Το σώμα των Αποστόλων. Θα παρακαλέσω ιδιαιτέρως να προσέξετε, αγαπητοί μου, αυτό το σημείο είναι επίκαιρον όσον ποτέ άλλοτε, όπως θα δείτε στη συνέχεια. Είναι δε πολύτιμο χωρίο αυτό, διότι δείχνει ότι δεν αποστέλλει κανείς ως πρόσωπον, παρά μόνον σαν σώμα. Έτσι, εάν ο Απόστολος Πέτρος ήτο ανώτερος από τους λοιπούς Αποστόλους, δεν θα είχε την ανάγκη βεβαίως να τον αποστείλει κάποιος. Αλλά μόνος του θα επρογραμμάτιζε και θα εκινείτο για μια αποστολή. Όμως λέει σαφώς εδώ το βιβλίο των «Πράξεων» ότι απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και τον Ιωάννην. Ποιοι απέστειλαν; Θα λέγαμε, ποιο είναι το υποκείμενον του «ἀπέστειλαν»; Το σώμα των Αποστόλων. Άρα δεν είναι ο Απόστολος Πέτρος ανώτερος από τους άλλους Αποστόλους, αλλά ανωτάτη αρχή είναι το σώμα των Αποστόλων. Δηλαδή ο σύλλογος των Αποστόλων.

Γιατί είναι σπουδαίο το θέμα; Διότι σήμερα έχομε το λεγόμενον «πρωτείον» του επισκόπου Ρώμης, δηλαδή του Πάπα. Αυτός προτείνει το «πρωτείον» του. Βέβαια, το «πρωτείον» αυτό από αιώνες πίσω το επρότεινε, αλλά πια, με συνοδική πράξη καθιερώθηκε το «πρωτείον» και το «αλάθητον» του επισκόπου Ρώμης. Ότι δηλαδή αυτό που θα πει, δεν περιέχει λάθος. Είναι γνωστό ότι όλοι μπορούμε να κάνομε λάθος, αλλά η αλήθεια δεν είναι στα πρόσωπα, αλλά πάλι στο σώμα της Εκκλησίας. Ό,τι εν Συνόδοις η Εκκλησία καθόρισε και διεκήρυξε. Αυτό δεχόμεθα. Δεν έχει, λοιπόν, ένα πρόσωπο α ή β την αλήθεια, αλλά η Εκκλησία έχει την αλήθεια.

Βέβαια τόσο το «πρωτείον», όσο και το «αλάθητον» είναι εκείνα τα οποία έχουν δημιουργήσει ένα χάσμα ανάμεσα εις την Ανατολήν και εις την Δύσιν. Επειδή δε στην εποχή μας υπάρχει μία έντονη δραστηριότητα, όπως είναι γνωστό, για την ένωση των Εκκλησιών, μάλιστα τελευταία είδατε και ο ημέτερος Πατριάρχης [εδώ ο μακαριστός γέροντας αναφέρεται στον τότε πατριάρχη Δημήτριο] επήγε εις την Ρώμην, όπως και ο προκάτοχος [:ο Αθηναγόρας] είχε σχέσεις με το Βατικανόν και οι Χριστιανοί αναρωτιώνται και λέγουν τι πρέπει να γίνει, τι σημαίνει αυτό, μερικά πράγματα δεν αρέσουν, σε άλλους αρέσουν, δεν κατανοούν ίσως μερικά πράγματα. Εγώ τουλάχιστον δέχομαι πάρα πολλές απορίες. Δέον να θεωρηθεί ότι αυτά που θα πούμε, ό,τι θα πούμε, φυσικά δεν εξαντλούμε το θέμα, απλώς ό,τι ερμηνευτικά θα βγάλομε από το ιερόν κείμενον, δέον να θεωρηθεί ότι είναι και μία απάντησις στις αλλεπάλληλες απορίες που δέχομαι, αυτές που απαντούμε την Δευτέρα.

Θα λέγαμε ότι εκτός από τις αιρετικές θέσεις που έχει σωρρεύσει η Δύσις κατά την διάρκεια των αιώνων, καθιστούν όμως την Εκκλησίαν της Δύσεως, δηλαδή την λεγομένη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μία εκκλησία εκκοσμικευμένη. Εγώ δεν θα ήθελα να μείνω στα θέματα εκείνα που έχει πάρει μία αιρετική θέση. Εννοώ δηλαδή το filioque ή ό,τι άλλο. Δεν θα ‘θελα να μείνω γιατί ούτε ο χρόνος μένει, ούτε έχομε ιδιαιτέρα αρμοδιότητα. Θα ‘θελα να μείνω μόνο σε αυτό το σημείο της εκκοσμικευμένης Δυτικής Εκκλησίας. Αυτό νομίζω ότι είναι κεφαλαιώδους σημασίας∙ διότι εκκοσμικευμένη Εκκλησία θα πει εκκλησία που δεν σώζει πια.

Βέβαια περιττόν να σας πω ότι και η δική μας Εκκλησία δέχεται αρκετήν εκκοσμίκευσιν και πρέπει να αγρυπνούμε πάνω εις το σημείον αυτό. Θα ευχόμουνα και θα ήθελα έτσι να είναι, ο λόγος του Θεού πάντα απερίτμητος, να μην είναι εκκοσμικευμένος, για να μπορεί να σώζει. Δηλαδή δεν θα υπήρχε μεγαλύτερο αμάρτημα από μένα, να σας προσφέρω εκκοσμικευμένο λόγο Θεού. Είναι το βαρύτερο αμάρτημα. Γιατί οποιοδήποτε άλλο αμάρτημα κι αν κάνω ή κάνετε, μπορούμε να συγχωρεθούμε. Αλλά εάν εκκοσμίκευσουμε τον λόγο του Θεού και την Εκκλησία, πώς θα σωθούμε; Διότι τίνι τρόπω σωζόμεθα; Δια του λόγου του Θεού και δια της Εκκλησίας. Εάν αυτά τα εκκοσμικεύσομε πώς θα σωθούμε; Δεν έχομε τον τρόπο να σωθούμε.

Όταν λέμε «εκκοσμίκευση», θα θέλαμε να πούμε ότι είναι το εξής: Όταν βάλομε κοσμικά στοιχεία μέσα στην Εκκλησία και αυτά να διέπουν και να λειτουργούν την Εκκλησία. Τι είναι τώρα αυτά τα κοσμικά στοιχεία; Ένα πάρα πολύ, εξόφθαλμο, θα λέγαμε κοσμικό στοιχείο, εξόφθαλμο, είναι ποιο λέτε; Το ότι η Εκκλησία της Δύσεως, δηλαδή η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, αποτελεί κράτος. Ο δε, θα λέγαμε, αρχηγός αυτής της Εκκλησίας, ο επίσκοπος Ρώμης, αυτός είναι ταυτόχρονα και αρχηγός κράτους. Αν πάει κάπου, σε οποιοδήποτε μέρος της Γης, δεν θα του αποδοθούν τιμές ως αρχηγού της Εκκλησίας, μπορεί να του αποδοθούν, μπορεί και να μην του αποδοθούν, αυτό αναλόγως. Αν υποτεθεί ότι πηγαίνει σε ένα κράτος που δεν είναι χριστιανικόν, γιατί να του αποδοθούν τιμές θρησκευτικού αρχηγού; Πάει στην Κίνα, πάει στην Ιαπωνία. Αλλά επειδή είναι αρχηγός κράτους, του αποδίδονται τιμές αρχηγού κράτους.

Βέβαια ένα κρατίδιο είναι. Είναι ένα κομματάκι της Ρώμης, της πόλεως της Ρώμης· ένα κομματάκι είναι. Θα λέγαμε, ξέρω γω, κάποια τετράγωνα. Ένα πολύ μικρό. Αυτό είναι κράτος. Κι έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κράτους. Έχει διπλωματικόν σώμα, έχει υπουργούς κ.ο.κ. Ό,τι έχει ένα κράτος. Έχει διπλωματικές σχέσεις με όλους τους λαούς της γης, έχει υπουργείο Εσωτερικών, έχει υπουργείο Εξωτερικών κ.ο.κ. Αυτό τώρα γίνεται βέβαια μια αφετηρία να εκκοσμικευθεί και ολόκληρη η Εκκλησία. Σημειώσατε δε ότι οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν ρητώς ο εκκλησιαστικός άρχων να είναι ταυτόχρονα και πολιτικός ή κοσμικός άρχων. Ρητώς απαγορεύεται! Δεν μπορεί κανείς να έχει αυτές τις δύο εξουσίες. Ή την μία θα έχει ή την άλλη.

Πρέπει μόνο να σας κάνω μία παρατήρηση, ότι άλλο πράγμα είναι ο εθνάρχης, δηλαδή όταν ένας επίσκοπος ή αρχιεπίσκοπος ή Πατριάρχης, σε κάποια στιγμή που μία περιοχή, γεωγραφική περιοχή έχει υποδουλωθεί σε εχθρούς και αυτός ο λαός που είναι υποδουλωμένος, δεν έχει πλέον τον τρόπον να κυβερνηθεί, τότε θρησκευτικός ηγέτης αναλαμβάνει, θα λέγαμε, την διακυβέρνηση, κάτω από κατοχή, εννοείται, πάντοτε, αυτού του λαού. Αυτό είναι, θα λέγαμε, το αξίωμα του εθνάρχου. Δεν είναι όμως πολιτικόν πρόσωπον. Απλώς είναι ένα πρόσωπον που σε μία κατάσταση ανάγκης προστατεύει τον λαό του Θεού. Αυτό το φαινόμενο το είχαμε και θα το έχομε στην Ιστορία, όσο κρατήσει η Ιστορία, σε παλιότερα χρόνια, όταν εδάφη βυζαντινά κατελαμβάνοντο από τους Άραβες, όπως η Δαμασκός, με τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ο οποίος, ξέρετε πρώτα είχε πολιτικόν αξίωμα, αλλά πριν όμως αφιερωθεί και γίνει μοναχός. Και μάλιστα τον κατηγορούσαν γι'αυτό, επειδή ήτο χριστιανός και ήτο βεβαίως στην εξουσία και τη διακυβέρνηση μωαμεθανού και ούτω καθεξής, έτσι για να διακυβερνάται ο λαός του Θεού. Μόνον αυτό.

Όπως ήσαν οι Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως κατά την διάρκεια της τουρκικής κατοχής, όταν δεν είχαμε δηλαδή κράτος ελληνικόν. Και οι Πατριάρχαι έπαιζαν έναν διπλό ρόλο, αλλά ως εθνάρχαι, όχι όμως ότι κινούσαν επαναστάσεις ή ό,τι άλλα. Απλώς ότι επιτηρούν αυτόν τον λαό του Θεού που δεν έχει κυβέρνηση. Γιατί; Αφού είναι κάτω από κάποια κατοχή; Όταν όμως, όπως ήταν ο προκάτοχος της Κύπρου, ο Μακάριος, αναλάβει πολιτικήν εξουσίαν, αυτό είναι απαράδεκτον. Είναι απαράδεκτον. Τώρα τι αυτό μπορεί να κοστίσει από πολιτικής πλευράς ή όχι, αυτό δεν ενδιαφέρει. Ενδιαφέρει μόνο ότι ο θρησκευτικός ηγέτης δεν δύναται να είναι και πολιτικός ή κοσμικός ηγέτης. Αυτό, αγαπητοί μου, πρέπει να το καταλάβομε, είναι ανάγκη. Όπως ένας ιερεύς δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος της κοινότητος ή δήμαρχος. Δεν μπορεί να γίνει. Απαγορεύεται από τους Κανόνες της Εκκλησίας μας.

Αυτό βεβαίως αρχίζει να έχει επιπτώσεις. Διότι δεν σταματά το πράγμα εκεί. Εκκοσμίκευσις δε, σημαίνει να αρχίζει να μπαίνει ο κόσμος, δηλαδή η νοοτροπία η κοσμική μέσα στην Εκκλησία. Οπότε, για να μην πολυπραγμονώ, θα πει όχι να χριστιανικοποιείται ο κόσμος, να εκχριστιανίζεται ο κόσμος, αλλά να κοσμικοποιείται η Εκκλησία. Όταν, λοιπόν, κοσμικοποιούμε την Εκκλησία, αυτό λέγεται «εκκοσμίκευση». Ή να το πω ακόμη αλλιώτικα: όχι να διορθώνουμε τη ζωή μας με βάση το Ευαγγέλιο, αλλά να τροποποιούμε το Ευαγγέλιο με βάση αυτά που ζούμε. Είναι αυτό που ακούμε διάχυτο στην εποχή μας, διάχυτο, ότι… «είδες», λέει, «αυτός έκανε ένα ωραίο κήρυγμα». Αυτό το «ωραίο» πού ήταν, ξέρετε πού ήταν; Το ότι μπορούσε να πιάσει στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν απλώς να προσαρμόσουν το Ευαγγέλιο στη σύγχρονη πραγματικότητα. Και όχι τη σύγχρονη πραγματικότητα εις το Ευαγγέλιον.

Έτσι, να, τελευταία, ένα περιοδικό ντόπιο, εδώ, που βγαίνει, ήταν μία παράγραφος, ευτυχώς μίλησε πολύ καλά εκεί ο ημέτερος επίσκοπος, ότι «να αναλάβει», λέει, «η Εκκλησία να κάνει ετούτα, εκείνα». Μα αυτά ανήκουν στην πολιτεία, ανήκουν στην πολιτεία. Μια υπερβολική δραστηριότητα ή ό,τι άλλα. Αυτά ανήκουν στην πολιτεία. Ότι «υπάρχουν», λέει, «κηρύγματα που μιλάνε για τον… - ωραία», λέει, «κηρύγματα, που ανήκαν σε μία εποχή παλιά, αλλά σήμερα δεν είναι σύγχρονα. Μιλάνε για νηστεία, μιλάνε για εγκράτεια. Αυτά», λέει, «σήμερα δεν έχουν την θέση τους». Αυτό είναι, εάν υποτεθεί ότι υπάρχει ένα κήρυγμα, που δεν μιλάει για την νηστεία, δεν μιλάει για την άσκηση, δεν μιλάει για τον σταυρό, δηλαδή το σταυρικό Ευαγγέλιο, αυτό σημαίνει το κήρυγμα αυτό έχει εκκοσμικευθεί. Μα ένα τέτοιο κήρυγμα δεν σώζει ποτέ. Δεν σώζει ποτέ! Γι'αυτό, σας είπα, δεχόμεθα επιθέσεις εκ μέρους του κόσμου.

Μια φορά είχα κάνει μία ομιλία εδώ και 25 χρόνια στην αεροπορία. Από τότε άλλαξαν πολλοί αρχηγοί στο αεροδρόμιο, πολλοί, δηλαδή, διοικηταί. Ε, ζήτησαν από τον Δεσπότη, τον Μητροπολίτη εδώ και με έστειλε εμένα η Μητρόπολις. Έκανα μία ομιλία περί εγκρατείας εις τους οπλίτας, τους σμηνίτας. Όταν τελειώσαμε, έρχεται ο Διοικητής και μου λέει - ήταν εκείνος ο καιρός που είχαμε πάει στο φεγγάρι...

- Ξέρετε, λέει, τώρα ο άνθρωπος επήγε στο φεγγάρι.

- Ναι, λέω.

- Ξέρετε, ο Πάπας Ρώμης λέει ετούτο ή εκείνο.

- Γιατί μου τα λέτε αυτά; του λέγω.

Το’ παιρνε απέξω απέξω το θέμα για να μου πει ότι αυτά που είπα εις τους οπλίτας περί αγνότητος και εγκρατείας, είναι αναχρονισμένα.

(Λέω:) -Κάνετε λάθος, κάνετε λάθος, να με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά δεν μπορεί να προσαρμόζεται το Ευαγγέλιον εις τα ήθη μιας εποχής, αλλά τα ήθη μιας εποχής θα προσαρμόζονται στο Ευαγγέλιον. Ο δείκτης δεν είναι η εποχή, αλλά είναι το Ευαγγέλιον.

Πιστεύω να έγινα κατανοητός, τι σημαίνει «εκκοσμικευμένη εκκλησία». Αν λοιπόν μία Εκκλησία μπορεί έτσι να κινείται, να προσαρμόζει μερικά πράγματα εφαμάρτως, τότε παύει να είναι Εκκλησία σώζουσα. Είπα: «εφαμάρτως». Διότι βεβαίως υπάρχουνε μερικά πράγματα τα οποία δεν μπορούν να αγνοηθούν σε μία εποχή. Αυτή τη στιγμή έχομε ηλεκτρικόν ρεύμα. Αυτό δεν θα πείραζε, επειδή ίσως στην παλιά Εκκλησία υπήρχαν κεριά, ε, υπήρχαν κεριά, γιατί δεν υπήρχε ηλεκτρικόν ρεύμα. Το ότι υπήρχε ο φωτισμός, δεν είναι στοιχειώδες πράγμα, για να φωτίζονται οι άνθρωποι μέσα να βλέπουν να διαβάζουν, να κινηθούν κ.λπ; Να τελέσουν το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας; Αν τώρα δεν είναι κεριά και είναι ηλεκτρικοί λαμπτήρες, τι θα πείραζε αυτό; Αυτό δεν λέγεται εκκοσμίκευσις. Απλώς είναι ότι η Εκκλησία προσλαμβάνει μέσα στην ιστορική της πορεία στοιχεία εκείνα που μπορούν να την βοηθήσουν. Θα χρησιμοποιήσει το αεροπλάνο, θα χρησιμοποιήσει το τρένο, το αυτοκίνητο. Αυτό δεν είναι εκκοσμίκευσις. Καταλάβατε τι θα πει «εκκοσμίκευσις», σας το είπα.

Αλλά ένας πιστός, όταν ξέρει ότι κι αυτά που είναι ανώδυνα και προσλαμβανόμενα από την Εκκλησία, ότι κάποτε μπορεί να οδηγήσουν, γιατί ο άνθρωπος ξεχνάει, μπορεί να οδηγήσουν σε μίαν εκκοσμίκευση που δεν θα σώζει, υπάρχουν φορές που αρνείται και αυτές τις περιπτώσεις.

Θα μου επιτραπεί να πω το εξής. Μπορεί να συνηθίσει κανένας απ’ αυτά τα ανώδυνα μερικά πράγματα, αυτά τα τεχνικά μέσα. Μερικά πράγματα να τα συνηθίσει σε τέτοιο βαθμό… μήπως οι κασέτες που έχομε, δεν είναι ένα πολιτιστικό στοιχείο, ένα τεχνικό στοιχείο της εποχής; Το χρησιμοποιούμε. Είναι ανώδυνο. Δεν βλάπτει. Πάει ο λόγος του Θεού λίγο πιο κάτω. Κι αν υποτεθεί ότι είχαμε πολύ κόσμο και βάζαμε μεγάφωνα για να ακουγόμαστε και πιο κάτω, είναι αμαρτία αυτό; Αναμφισβήτητα όχι. Αν όμως συνηθίσομε σ’ αυτά και μας αρέσουν, τότε πολλές φορές χωρίς να το καταλάβομε, αρχίζομε να εκκοσμικευόμεθα.

Ένα μικρό παράδειγμα. Πηγαίνει κανείς πάντα με ένα αυτοκίνητο κάπου. Αν κάποια φορά πει: «Δεν θα πάω με αυτοκίνητο», «Πώς θα πας;», «Με τα πόδια», τι κάνομε; Αυτό που καθεαυτό δεν είναι κακό, αλλά μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για μένα ανέσεως ανεπιτρέπτου και συνεπώς εκκοσμικεύσεως της ζωής μου, πρέπει να το σπάζω. Κατά καιρούς να το σπάζω. Όπως ακριβώς στον στρατό γίνεται το εξής· θα ‘θελαν να βασανίζουν τους στρατιώτες οι αξιωματικοί με το να τους κάνουνε καψόνια; Εγίνοντο κάποτε, τώρα δεν θα γίνονται, γιατί θα περάσει από στρατοδικείο ο αξιωματικός αν θα κάνει καψόνια. Όχι βεβαίως. Ο σκοπός είναι να σκληραγωγηθεί ο στρατιώτης, να του πέσει ο εγωισμός. Κάποτε φορούσαμε την στολή. Κι αν βγαίναμε χωρίς στολή έξω και μας τσιμπούσε η αστυνομία η στρατιωτική… ε, είχε φυλακή. Γιατί; Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάω ότι είμαι στρατιώτης. Μα, κάνει η στολή τον στρατιώτη; Λέει ο…, ένας ξένος, δεν θυμάμαι πώς τον λένε, ψυχίατρος: «Δεν κάνει, αλλά κάνει». Γι’ αυτό και υπάρχει ειδική στολή στον δικαστικό -υπήρχε- με την τήβενο. Γι'αυτό και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου κάποτε φορούσε τήβενο. Γι'αυτό και ο ιερεύς φοράει τα ράσα. Μα κάνουν τα ράσα τον παπά; Δεν κάνουν βεβαίως τα ράσα τον παπά, αλλά τον κάνουν. Το ίδιο και ο στρατιώτης, και ο αξιωματικός κ.τ.λ. Η στολή σού θυμίζει τι είσαι.

Έτσι, δεν είναι βεβαίως να σταματήσω εκεί. «Μπορώ να βάλω και πολιτικά», θα έλεγε ο στρατιώτης. Αλλά δεν θα πρέπει, εγώ νομίζω ότι οι στρατιώτες πρέπει να φοράνε τη στολή τους άμα βγαίνουν έξω. Θα μου πείτε: «Τι είναι αυτά; Παρωχημένες ιδέες…». Για τους λόγους που σας εξηγώ τώρα. Γιατί πρέπει ο στρατιώτης να θυμάται ότι είναι στρατιώτης. Γιατί να μη βγάλω κι εγώ τα ράσα μου; Στην αρχαία Εκκλησία δεν φορούσανε ράσα. Αλλά μου θυμίζει τι είμαι. Αν το θέλετε και με εμποδίζει να πάω εκεί που δεν πρέπει να πάω.

Ο μαθητής φορούσε το πηλίκιο και η μαθήτρια την ποδιά. Τα βγάλαμε αυτά. Σας ερωτώ, είναι σωστό αυτό; Για μια στιγμή, θα πει κανείς, είναι αδιάφορο. Δεν μπορώ να πηγαίνω σχολείο χωρίς πηλίκιο; Το πηλίκιο θα με κάνει καλό μαθητή; Ή χωρίς ποδιά; Ναι, αλλά… Για το «αλλά» όλη η κουβέντα. Ναι, αλλά … όταν αρχίσω να μαθαίνω και να συνηθίζω, τότε θα ξεχάσω ότι είμαι μαθητής. Και πρέπει να το πούμε αν είμεθα ειλικρινείς, ότι οι σύγχρονοι μαθηταί μας ξέχασαν ότι είναι μαθηταί. Θα τους δείτε σε ανεπίτρεπτους τόπους. Κάποτε να εμφανιστεί κανείς σε καφενείο μαθητής να μπει μέσα να πιει το καφεδάκι του ή να παίζει μπιλιάρδο; Αδιανόητον! Τώρα; Ου! Σε πολύ χειρότερους τόπους βρίσκονται και το πηλίκιον δεν βλάπτουν, όμως στην πραγματικότητα πρέπει να μάθομε να τα κρατάμε αυτά. Γιατί; Γιατί είναι συγκρατητικά στοιχεία.

Με καταλάβατε λοιπόν ότι πολλά πράγματα που δεν έβλαπταν καθεαυτά, αλλά τα κρατούμε. Είναι ανάγκη. Να τα κρατούμε! Γι’ αυτό πρέπει να σπάζομε κάθε εποχή, όχι εμείς οι κληρικοί, κι εσείς οι λαϊκοί, όλοι μας, να σπάζομε μερικά πράγματα και να λέμε: «Όχι, με τα πόδια». «Όχι, θα κινηθώ έτσι, θα κάνω έτσι, για να σπάζω εκείνα τα οποία στο τέλος θα με κάνουν να μη δεχθώ την άνεση». Η νηστεία, η νηστεία είναι σπουδαίο στοιχείο. Μου σπάζει την καλοπέραση. Μου σπάζει την ευμάρεια. Μου σπάζει τον ευδαιμονισμό. Όταν πω: «Αλάδωτο». Μπαίνομε τώρα στη Σαρακοστή, σε δυο εβδομάδες. Αλάδωτο. Βλέπετε; Και δεν εκκοσμικεύεται η Εκκλησία. Αλλά είπα πολλά.

Έτσι λοιπόν ήθελα να σας πω ότι εκτός από αυτές τις αιρετικές θέσεις που έχει η Εκκλησία της Ρώμης, έχει το εκκοσμικευμένο πνεύμα, το έχει, δυστυχώς, το έχει. Όσο για τις προτεσταντικές κοινότητες, εκείνοι πια δεν είναι καν εκκλησία. Δεν είναι καν εκκλησία. Και απορώ και εξίσταμαι γιατί μπορούμε μαζί τους να έχομε διαλόγους. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Είναι μερικά πράγματα που μου είναι ανεξήγητα. Ούτε καν εκκλησία, διότι την εκκλησία τι την συνιστά; Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αυτό δεν υπάρχει. Γιατί δεν υπάρχει; Διότι δεν υπάρχει το μυστήριο της ιερωσύνης. Άπαξ και δεν υπάρχει το μυστήριο της ιερωσύνης, το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δεν υπάρχει Εκκλησία. Ακούσατε; Δεν υπάρχει Εκκλησία. Καταχρηστικώς μπορούμε να λέμε «προτεσταντική εκκλησία». Δεν είναι Εκκλησία. Τι είδους διάλογο μπορούμε να κάνομε με αυτούς και γιατί κι από πού και πώς και τι.

Αγαπητοί μου, όλα αυτά είναι αλλότρια πράγματα και θέλει πάρα πολλή προσοχή. Γι’ αυτό σας είπα, το χωρίον αυτό είναι πολύτιμο. Θεωρείται δε κλασικόν χωρίον, για να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν πρωτεία μέσα εις την Εκκλησία. Διότι ο επίσκοπος Ρώμης δεν θα ήθελε να μείνει απλώς στον χαρακτήρα τον διοικητικό. Είναι μία Εκκλησία. Ας το πούμε. Και να μείνει στον διοικητικό της χαρακτήρα. Όπως μένει η Εκκλησία των Αθηνών, η Εκκλησία της Αλεξανδρείας. Όχι. Αλλά επιθυμεί και το έχει δείξει ανυποχωρήτως ότι θέλει να υποτάξει και να υποδουλώσει όλες τις άλλες Εκκλησίες.

Έτσι, θα λέγαμε, πού στηρίζεται η Ρώμη για να κρατάει το Πρωτείον και το αλάθητον; Εις τον Απόστολον Πέτρον. Βέβαια περιττόν να σας πω ότι υπάρχουν κάποια συγγράμματα τα οποία είναι νόθα, τα λεγόμενα «ψευδοκλημέντια», τα οποία πολύ περίεργα είναι. Πλαστογραφίες είναι, πλαστογραφίες. Και που πάνω σ’ αυτά στηρίζεται η Ρώμη, για να υποστηρίξει το πρωτείον της. Ερωτούμε: Ποιος ίδρυσε την Εκκλησία της Ρώμης; Επικαλούνται τον Απόστολον Πέτρον. Μα ο Απόστολος Πέτρος, όταν πήγε στη Ρώμη, δεν ίδρυσε την Εκκλησίαν της Ρώμης. Η Εκκλησία της Ρώμης προϋπήρχε. Προϋπήρχε. Όταν ο Απόστολος Παύλος έστειλε από την Κόρινθο την προς Ρωμαίους επιστολή του, δεν είχε πάει στη Ρώμη κανείς Απόστολος. Ούτε ο Πέτρος, ούτε ο Παύλος. Διαβάστε, παρακαλώ, με λίγο προσοχή το πρώτο κεφάλαιο στην προς Ρωμαίους επιστολή να δείτε τον Απόστολο Παύλο να λέει ότι πολύ θα επιθυμούσε να γνωρίσει την Εκκλησία της Ρώμης. Και ηύχετο να του δοθεί αυτή η ευκαιρία να πάει. Επήγε. Επήγε όμως…τον πήγανε. Γιατί πήγε δέσμιος ο Παύλος για πρώτη φορά εις την Ρώμην. Ως δέσμιος που έφυγε από την Καισάρεια, από Ιεροσύλυμα κ.τ.λ. κι έφθασε ως δέσμιος εις την Ρώμην. Εν τοιαύτη περιπτώσει ιδρυτής ούτε ο Παύλος είναι, ούτε ο Πέτρος είναι. Απλώς ο Απόστολος Πέτρος εμαρτύρησε εις την Ρώμην. Αλλά θα λέγαμε ότι και ο Απόστολος Παύλος εμαρτύρησε εις την Ρώμην. Δεν είναι αυτό επιχείρημα να πούμε ότι μπορεί ο επίσκοπος μιας πόλεως να έχει το «πρωτείον».

Ακόμη… «πρωτείον», τι «πρωτείον»; Πρωτείον που θα υποτάξει τους πάντας όλους. Για σκεφθείτε αυτό το πράγμα. Να υποτάξει… λέει τώρα τελευταία ο επίσκοπος Ρώμης… τι είπε; Ότι «θα σεβαστούμε», λέγει, «την παράδοση της Ανατολής». Α, «θα σεβαστούμε». Δηλαδή; Σήμερα. Αύριο; Κι αν μας εισαχθεί μία πνευματικότητα δυτικού τύπου; Τι γίνεται τότε; Είναι αμέσου, αγαπητοί μου, πρακτικής, όλα αυτά που σας λέω. Δεν είναι απλές θεωρίες και μαλώνουμε για κάποια πράγματα θεωρητικά. Διότι από την πίστη μας εξαρτάται η πνευματικότητά μας, δηλαδή η πρακτική ζωή. Αν αυτή δεν είναι ορθόδοξη, δεν είναι σωστή, τότε εισάγεται μια άλλου τύπου, άλλου είδους πνευματικότης. Και αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο και σημαντικό.

Ακόμη, αν θέλετε, ο Απόστολος Πέτρος δεν υπήρξε ποτέ επίσκοπος Ρώμης. Όχι ιδρυτής, αλλά ούτε επίσκοπος Ρώμης. Σας είπα ότι ο Απόστολος Πέτρος δεν στάθηκε επίσκοπος Ρώμης. Ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος, αφού είχε ήδη ιδρυθεί η Εκκλησία της Ρώμης. Αλλά διότι το αποστολικόν αξίωμα ήτο ανώτερον του αξιώματος του επισκόπου και ήτο ανεπανάληπτον. Επί παραδείγματι, εγκαθιδρύει επισκόπους ο Απόστολος Παύλος στις εκκλησίες που ιδρύει, αλλά δεν γίνεται ο ίδιος Επίσκοπος. Διότι, σας ξαναλέγω, το αποστολικόν αξίωμα ήταν μοναδικό εις την Ιστορία και ήταν κατώτερο το επισκοπικόν. Δεν μπορούσε λοιπόν ο Απόστολος να γίνει επίσκοπος.

Ακόμη, θα λέγαμε, η Ρώμη δεν προηγείται, δεν μπορεί να προηγείται σε μία διοικητική προτεραιότητα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι υπήρξαν Εκκλησίες, οι οποίες ιδρύθηκαν προ της Ρώμης. Η πρώτη Εκκλησία είναι των Ιεροσολύμων, η πρεσβυτέρα Εκκλησία. Θα ‘πρεπε, θα λέγαμε, το Πατριαρχείον της Ιερουσαλήμ να έχει το προβάδισμα. Να είναι εκείνη που θα διοικεί, αλλά πώς θα διοικεί; Όπως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, χωρίς, όμως, να επιβάλλεται με τον τρόπον που θα ήθελε να επιβληθεί η Ρώμη.

Αν θέλετε, η Εκκλησία της Αντιόχειας προηγείται της Εκκλησίας της Ρώμης. Προηγείται. Άρα, δεν μπορούμε να πούμε ότι η Ρώμη έχει μία προτεραιότητα ιδρύσεως, για να φθάνει να υποδουλώνει τις λοιπές Εκκλησίες. Η Ρώμη, όπως γράφει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, είναι η «προκαθημένη τῆς ἀγάπης». Είναι εις την προς Ρωμαίους επιστολή του, όταν πήγαινε για να μαρτυρήσει στη Ρώμη και επειδή έμαθε ότι οι Ρωμαίοι Χριστιανοί ετοιμάζονται να βρουν τον τρόπο να τον ελευθερώσουν, να μη μαρτυρήσει, αναγκάζεται να τους στείλει την επιστολή εκείνη, για να τους παρακαλέσει μετά δακρύων να μην αποτρέψουν το μαρτύριό του. Βλέπετε ήταν ένδοξες εκείνες οι εποχές. Όταν κανείς επιζητούσε το μαρτύριον. «Όχι», λέει, «σας παρακαλώ, σας ικετεύω, αν με αγαπάτε, κι όποιος έχει Πνεύμα Θεού», λέγει, «με καταλαβαίνει, μην αποτρέψετε το μαρτύριό μου». Εκεί στο προοίμιον αυτής της επιστολής λέγει ότι η Ρώμη είναι η «προκαθημένη τῆς ἀγάπης». Κι όταν λέει «προκαθημένη τῆς ἀγάπης», εννοεί της αγάπης και όχι της διοικήσεως ή της αυθαιρεσίας ή της επιβολής ή της υποδουλώσεως.

Έτσι, θα λέγαμε, ο επίσκοπος Ρώμης, ο Πάπας Ρώμης, σαν ανωτάτη αρχή που θέλει να λέγεται, από ποιον αποστέλλεται; Για να ξαναγυρίσομε εις το κείμενο των Πράξεων; Από ποιον αποστέλλεται; Από κανέναν. Μόνος του αποφασίζει τι θα κάνει. Ενώ ο Απόστολος Πέτρος, ο υποτιθέμενος ιδρυτής της ρωμαϊκής Εκκλησίας, ο υποτιθέμενος, αποστέλλεται από το σώμα των Αποστόλων. Γι'αυτό σας είπα ότι είναι μεγάλης αξίας το χωρίον αυτό.

Έτσι, μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, κανείς δεν αποστέλλει. Αλλά όλοι αποστέλλονται, ως πρόσωπα, σε οποιονδήποτε βαθμόν και αν ανήκουν, και αποστέλλονται πάντοτε από το σώμα της Εκκλησίας.

Στην Αντιόχεια, για να πάρομε ένα δύο παραδειγματάκια, θα το δείτε αυτό, δεν είναι μόνο τούτο το χωρίο στις «Πράξεις», στην Αντιόχεια, σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, στο κεφάλαιο το 13: «Λειτουργούντων αὐτῶν τῷ Κυρίῳ –εννοείται των Χριστιανών και των προϊσταμένων των, δηλαδή η Εκκλησία- καὶ νηστευόντων (:ενώ νήστευαν) εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον -Τι είπε το Πνεύμα το Άγιον;-· ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Σαῦλον(: να μου ξεχωρίσετε λοιπόν τον Βαρνάβαν και τον Παύλον) εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς(:στο έργο που τους έχω Εγώ καλέσει. -Ποιος; Το Πνεύμα το Άγιον. Τους καλεί σε ένα έργον. Βλέπετε το Πνεύμα το Άγιον; Είναι πρόσωπον. Και καλεί). Τότε νηστεύσαντες –γιατί θα μπορούσαν να πουν και ο Παύλος και ο Βαρνάβας: «Κύριοι, μας κάλεσε προσωπικώς το Πνεύμα το Άγιον. Τι; Θα πρέπει τώρα εσείς να μας δώσετε καμιά ευλογία; Αφού μας καλεί ο ίδιος ο Θεός»- Τότε νηστεύσαντες -Ποιοι; Οι άνθρωποι της Εκκλησίας- καὶ προσευξάμενοι (: και αφού προσευχήθηκαν) καὶ ἐπιθέντες αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἀπέλυσαν». Έβαλαν τα χέρια τους επάνω εις τας κεφαλάς των δύο Αποστόλων· Παύλου και Βαρνάβα. Γιατί έβαλαν τα χέρια τους; Για να πάρουν ειδικόν χάρισμα για την ιεραποστολή που το Πνεύμα το Άγιον παρήγγειλε να αποσταλούν.

Βλέπετε, παρακαλώ, εξάρτησιν; Το βλέπετε καθαρά. Θέλετε ακόμη κάτι άλλο; Όταν έγινε η λεγομένη «πρώτη αποστολική Σύνοδος» στα Ιεροσόλυμα, για κάποια θέματα που είχαν προκύψει στην Εκκλησία της Αντιοχείας… αυτά είναι γραμμένα στο 15 κεφάλαιο· έστειλαν επιστολή, εν σώματι, και γράφουν μεταξύ άλλων: «Ἒδοξεν ἡμῖν γενομένοις ὁμοθυμαδόν -Α, «γενομένοις ὁμοθυμαδόν». Δηλαδή αποτελούμε ένα σώμα και εφάνη καλό, «ἔδοξεν», «εφάνη καλό», «ἡμῖν», «σε εμάς». Όχι «ἐμοί». Δεν στέλνει ο Πέτρος κάποια επιστολή και να πει «ἔδοξε ἐμοί» κ.τ.λ. «Εφάνη καλό σε μένα». «Ἒδοξεν ἡμῖν», σε μας, στο σώμα της Εκκλησίας· που ήταν Απόστολοι, ίσως όχι όλοι οι Απόστολοι, γιατί κάποιοι έλειπαν. Ήταν και ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος ως πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ- ἐκλεξαμένους ἄνδρας πέμψαι πρὸς ὑμᾶς(: εφάνη καλό να διαλέξομε -λέει- κάποιους άνδρας και να σας τους στείλομε) σὺν τοῖς ἀγαπητοῖς ἡμῶν Βαρνάβᾳ καὶ Παύλῳ(:μαζί με τους αγαπητούς μας, τον Βαρνάβα και τον Παύλο), ἔδοξε γὰρ τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν…». «Διότι εφάνη καλόν εις το Πνεύμα το Άγιον και εις ημάς». Είναι ολόκληρη η διατύπωση αυτής της επιστολής, διατύπωσις που δείχνει ότι δεν μιλάει ένας άνθρωπος. Αλλά μιλάει το σώμα της Εκκλησίας κι αυτό όχι ερήμην του Αγίου Πνεύματος. Βλέπει, λοιπόν, κανείς ποια είναι η σωστή θέσις, το σωστό πολίτευμα της Εκκλησίας, εκείνο που δεν γεννάει ποτέ μάχες. Είναι το συλλογικόν πνεύμα. Είναι, σας είπα, η Σύνοδος, είναι όλα αυτά.

Μας το δίδαξε ο Κύριος αυτό. Όταν ο Χριστός ήρθε στον κόσμον, ποτέ δεν είχε αναφορά εις τον εαυτόν Του, αν και Θεός. «Οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ (:διότι δεν είχε εξ αρπαγμού την Θεότητα)». Δηλαδή ο Χριστός δεν ήταν Θεός γιατί άρπαξε από κάποιον άλλον, απ’ τον Πατέρα, θεότητα, αλλά ήταν Θεός. Εντούτοις, με την ανθρωπίνη Του φύση τι κάνει; Υποτάσσεται εις τον Πατέρα. Και τι κάνει; «Ποιεῖ τὰ ἀρεστὰ Αὐτῷ (:Κάνει εκείνα που αρέσουν εις τον Πατέρα)». Και τι λέγει όταν αποστέλλει τους μαθητάς Του; «Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς(:Όπως εμένα με έστειλε ο Πατήρ…)» -γι'αυτό και ένα από τα ονόματα του Χριστού, από τα πλήθος ονόματά Του, πλήθος, που εκφράζουν, εννοείται, ιδιότητες, είναι και ο τίτλος, το όνομα «Ἀπόστολος». Γιατί αποστέλλεται. Όπως και «ἂγγελος μεγάλης βουλῆς» κ.ο.κ. «Όπως με έστειλε Εμένα ο Πατήρ, έτσι στέλλω Εγώ εσάς». Γιατί; Διότι η πηγή είναι ο Πατήρ. Και όλα έχουν την αναφορά τους εις τον Πατέρα. Εάν, λοιπόν, ο Χριστός αποστέλλεται και αποστέλλει και αποστέλλει γιατί αποστέλλεται, πόσο περισσότερο ένας άνθρωπος, ό,τι υποτεθεί τίτλο μπορεί αυτός να έχει μέσα στην Ιστορία.

Λοιπόν, καταλάβατε, σας παρακαλώ; Δεν ξέρομε αύριο τι θα κάνομε, τι θα γίνει, δεν ξέρω. Βέβαια, δεν πρέπει να είναι μόνο ένας διάλογος ή μία ένωσις, ένωσις αγάπης, αλλά και ένωσις αληθείας. Είναι εκείνο που λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ». Ούτε η αγάπη εις βάρος της αληθείας, ούτε η αλήθεια εις βάρος της αγάπης. Διότι η αλήθεια ποια είναι παρακαλώ; Είναι η Ορθοδοξία. Δεν μπορούμε, λοιπόν, εις βάρος της Ορθοδοξίας να μιλάμε για αγάπη.

Αλλά υπάρχει πάντοτε πονηρία εις τους ανθρώπους. Ξεκινούν με τον διάλογο της αγάπης. Δεν θα υπάρξει ποτέ παρακάτω διάλογος της αληθείας, διότι τα δόγματα θέλομε να τα βάλομε μέσα εις το ψυγείον, δεν μας χρειάζονται. Αυτό ειπώθηκε προ ετών, από δικής μας πλευράς μάλιστα, κατά δυστυχίαν. Όχι. Μας χρειάζονται, γιατί καθορίζουν την αλήθεια. Και θα πρέπει καθετί να είναι «ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ». Αλλιώτικα, δεν συμφέρει.

Αγαπητοί μου, δεν ξέρομε αύριο τι θα γίνει, δεν ξέρομε. Πάντως σας λέγω εγώ, έτσι το πιστεύω, πείτε με ό,τι θέλετε πείτε με, ότι αν υποτεθεί ότι θα μπορούσε να γίνει μία ένωσις των Εκκλησιών, χωρίς κάτι να διορθωθεί, όχι κάτι, να διορθωθούν ό,τι υπάρχει στη Ρώμη, θα ήτανε μία συμφορά. Διότι δεν είναι τίποτε άλλο η Ρώμη παρά μία χοάνη, μέσα στην οποία χοάνη, ό,τι πέσει, χωνεύεται και χάνεται. Αυτό μόνο σας λέγω. […]

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ 

και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο

ψηφιοποίηση και επιμέλεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας:

Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

 

ΠΗΓΕΣ:

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/prajeis/prajeis_083.mp3

Αραβική Ανάλυση: Οι θησαυροί της Ανατολικής Μεσογείου και το τουρκολιβυκό μνημόνιο

Παρά τις ραγδαίες εξελίξεις που εκτυλίσσονται πίσω από τα σύνορά της με τη Λιβύη, το Σουδάν και τη Λωρίδα της Γάζας, η Αίγυπτος συνέχισε να επικεντρώνεται κυρίως στα θαλάσσια σύνορά της.
 

Για τον λόγο αυτό, το ζήτημα των θαλάσσιων συνόρων με τη Λιβύη στη Μεσόγειο Θάλασσα κατείχε εξέχουσα θέση στις συζητήσεις που πραγματοποίησε ο Λίβυος Στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ κατά την επίσκεψή του στο Κάιρο, όπου συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι.

 

Η Αίγυπτος, σε επίσημη ανακοίνωσή της, επιβεβαίωσε ότι «στη συνάντηση συζητήθηκαν οι εξελίξεις στην οριοθέτηση των κοινών θαλάσσιων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών» και ότι οι δύο πλευρές συμφώνησαν για τη σημασία της συνεχιζόμενης συνεργασίας με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο εθνών. 

 

Η επίσκεψη έρχεται μετά τη συνάντηση του Προέδρου του Λιβυκού Κοινοβουλίου, Αγκίλα Σαλέχ, πριν από μέρες στην Αθήνα με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη, σε μια συνάντηση που συζητήθηκε η τουρκολιβυκή ναυτιλιακή συμφωνία. 

 

Ο Λίβυος πολιτικός αναλυτής Ιμπραήμ Μπελκασέμ δήλωσε στο Alhurra ότι η επίσκεψη του Σαλέχ στην Ελλάδα έγινε στο πλαίσιο «της προσπάθειας της Αθήνας να επηρεάσει την ανατολική Λιβύη και να εμποδίσει το κοινοβούλιο να επικυρώσει τις δύο συμφωνίες του 2019 μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας». 

 

Ο Μπελκασέμ τονίζει ότι ο πυρήνας της διαμάχης είναι η οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων. Υποστηρίζει ότι «όποιος χαράσσει τα όρια είναι αυτός που καθορίζει τη μορφή των νέων συμμαχιών στην Ανατολική Μεσόγειο». 

 

Αδύναμος κρίκος η Ελλάδα 

 

Ο Μπελκασέμ εξηγεί ότι η κοινή θαλάσσια ζώνη έχει γίνει πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ τεσσάρων χωρών: της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Λιβύης — σημειώνοντας ότι η Λιβύη είναι, γεωγραφικά και νομικά, το ισχυρότερο μέρος, ενώ η Ελλάδα παραμένει ο πιο αδύναμος κρίκος. 

 

Προσθέτει ότι η Λιβύη επιδιώκει από το 2002 να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης συνόρων με την Ελλάδα, αλλά η Αθήνα αρνήθηκε και στη συνέχεια προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αναταραχή μετά το 2011 για να προσπαθήσει να επιβάλει το δικό της όραμα για τα θαλάσσια σύνορα. 

 

Το Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου σημειώνει ότι, σύμφωνα με παγκόσμιες εκθέσεις, υπάρχουν περίπου 300 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια ανεξερεύνητων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. 

 

Ιστορικό των Θαλάσσιων Συμφωνιών 

 

Το 2019, υπό τον τότε πρωθυπουργό της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας Φαγιέζ Αλ-Σάρατζ, η Λιβύη υπέγραψε μνημόνιο συμφωνίας με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων τους στη Μεσόγειο, παρέχοντας και στις δύο πλευρές το δικαίωμα να ορίσουν μια «αποκλειστική οικονομική ζώνη». 

 

Το μνημόνιο αναδιαμόρφωσε τον χάρτη του ανταγωνισμού για τους μεσογειακούς πόρους -ιδίως το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο- και προκάλεσε αντιρρήσεις από γειτονικά κράτη, κυρίως την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, με το σκεπτικό ότι «αγνοεί τα νησιά που τους ανήκουν και δεν ευθυγραμμίζεται με το διεθνές δίκαιο». 

 

Αυτή η διαμάχη συνεχίστηκε ακόμη και μετά την πλήρη αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας. 

 

Το τουρκολιβυκό μνημείο παραβιάζει χωρικά ύδατα Ελλάδας, Κύπρου και Λιβύης 

 

Ο Μπασίρ Αμπντέλ Φατάχ, συγγραφέας και πολιτικός ερευνητής στο Κέντρο Στρατηγικών Μελετών Al-Ahram, δήλωσε στο Alhurra ότι τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ αντίθετων κρατών, όχι γειτονικών, θα έπρεπε να είχαν οριοθετηθεί συλλογικά από την Αίγυπτο, την Τουρκία και τη Λιβύη. 

 

Υποστηρίζει ότι η κρίση προέκυψε όταν η κυβέρνηση Σάρατζ υπέγραψε συμφωνία με την Τουρκία, η οποία είναι ένα κράτος αντίθετο από τη Λιβύη και, ταυτόχρονα, αντίθετο από την Αίγυπτο. 

 

Ο Αμπντέλ Φατάχ εξηγεί ότι, βάσει του Μνημονίου Συνεργασίας με τη Λιβύη, η Τουρκία έλαβε ευρύτερες εκτάσεις που παραβίαζαν τα χωρικά ύδατα της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Κύπρου — ιδίως επειδή η συμφωνία δεν βασιζόταν στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, την οποία χρησιμοποιούν μεσογειακά κράτη όπως η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Κύπρος, ο Λίβανος και το Ισραήλ για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων. 

 

«Αυτό», σημειώνει, «καθιστά τις τρέχουσες συζητήσεις Αιγύπτου-Λιβύης σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων ακόμη πιο σημαντικές». 

 

Χάρτες της Λιβύης 

 

Στις 27 Μαΐου 2025, η Λιβύη κατέθεσε στα Ηνωμένα Έθνη χάρτες που καθορίζουν τα εξωτερικά όρια της αποκλειστικής οικονομικής της ζώνης — ένα βήμα που δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΟΗΕ την 1η Ιουλίου 2025. Η Λιβύη δήλωσε ότι η κίνηση ήταν σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο και το κυριαρχικό της δικαίωμα να διέπει τα παράκτια και ηπειρωτικά ύδατά της. 

 

Στη συνέχεια, στις 25 Ιουνίου, η κρίση αναζωπυρώθηκε όταν η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης υπέγραψε μνημόνιο συμφωνίας με την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (TPAO). Η συμφωνία αναθέτει στην τουρκική εταιρεία τη διεξαγωγή γεωλογικής και γεωφυσικής χαρτογράφησης σε τέσσερις θαλάσσιες ζώνες. 

 

Η Ελλάδα απάντησε με επίσημη διακοίνωση τον περασμένο Σεπτέμβριο, υποστηρίζοντας ότι η θέση της Λιβύης βασίζεται στο τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019, το οποίο η Αθήνα θεωρεί παράνομο. 

 

Τον ίδιο μήνα, η Αίγυπτος απέστειλε επίσημη διακοίνωση στον ΟΗΕ απορρίπτοντας «όλες τις συμφωνίες και δηλώσεις της Λιβύης». 

 

Καθώς οι εντάσεις εντείνονταν, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε τον Οκτώβριο ότι η Ελλάδα επιδιώκει συνεννόηση με όλους τους γείτονές της σύμφωνα με το κράτος δικαίου – ιδίως το Δίκαιο της Θάλασσας. Πρόσθεσε ότι η Ελλάδα σκοπεύει σύντομα να προσκαλέσει όλα τα παράκτια κράτη σε μια συνάντηση για να συζητήσουν κοινές ανησυχίες. 

 

Νομικές Μάχες 

 

Ο Αμπντέλ Φατάχ πιστεύει ότι η Αίγυπτος έχει κουραστεί από την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στη Λιβύη και ότι μια τέτοια επιρροή θα μπορούσε να βλάψει τα αιγυπτιακά-λιβυκά θαλάσσια σύνορα. 

 

Το Κάιρο επιμένει να χρησιμοποιεί τη Σύμβαση του 1982 ως νομική αναφορά, λέει, σημειώνοντας ότι «η Τουρκία απορρίπτει το Δίκαιο της Θάλασσας επειδή παραχωρεί στα νησιά τα δικαιώματα ενός κράτους και, δεδομένου του μεγάλου αριθμού ελληνικών νησιών, η Άγκυρα πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποκτήσει θαλάσσια δικαιώματα που η Τουρκία δεν θεωρεί δίκαια». 

 

Ο Χάλεντ αλ-Τουρτζμάν, επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Δράσης της Λιβύης, συμφωνεί με αυτήν την εκτίμηση. 

 

Σημειώνει ότι η κυβέρνηση του Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά εργάζεται για την αναβίωση της συμφωνίας με την Τουρκία σχετικά με την οριοθέτηση των συνόρων — μια κίνηση που, κατά την άποψή του, θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα όλων των παράκτιων κρατών της Μεσογείου, κυρίως της Αιγύπτου και της Ελλάδας. 

 

Ο Μπελκασέμ, ωστόσο, λέει ότι η Αίγυπτος αποκομίζει άμεσα οφέλη από τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για τη θάλασσα και ότι η ίδια η οριοθέτηση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που εγείρει φόβους για σύγκρουση για την ενέργεια. 

 

Η Ελλάδα απειλεί να συσπειρώσει την ΕΕ για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς της. Ωστόσο, αυτή η υποστήριξη, εξηγεί, σπάνια υπερβαίνει τις προφορικές δηλώσεις. 

 

Προσθέτει ότι η ίδια η Αθήνα δεν είναι πρόθυμη να παραχωρήσει σε οποιοδήποτε μέρος, είτε στην Αίγυπτο, είτε στην Τουρκία είτε στη Λιβύη, τα πλήρη θαλάσσια δικαιώματά της. 

 

Ο Μπελκασέμ λέει ότι η Ελλάδα δεν θέλει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο. Αντίθετα, βασίζεται σε εργαλεία πολιτικής πίεσης και επιδιώκει να συγκεντρώσει περιφερειακή υποστήριξη για το όραμά της. 

 

Εν τω μεταξύ, με την ευλογία της Αιγύπτου, οι σχέσεις μεταξύ της ανατολικής Λιβύης και της Τουρκίας βελτιώνονται. Αυτό φάνηκε όταν ο Σαντάμ, γιος του Χαλίφα Χάφταρ, επισκέφθηκε την Άγκυρα και έλαβε υποσχέσεις για στρατιωτική βοήθεια σε περίπτωση επικύρωσης της συμφωνίας. 

 

Ο Μπελκασέμ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επικύρωση της συμφωνίας από το Λιβυκό Κοινοβούλιο θα ανάγκαζε την Ελλάδα να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα και ότι μια βιώσιμη λύση βρίσκεται σε μια τετραμερή συμφωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων κρατών. 

 

Σε αυτό το περίπλοκο περιβάλλον ανταγωνιστικών θέσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών, το ζήτημα των θαλάσσιων συνόρων της Ανατολικής Μεσογείου έχει εξελιχθεί από μια καθαρά τεχνική και νομική διαμάχη σε κεντρικό στοιχείο μιας γεωπολιτικής διαμάχης στην οποία τέμνονται οι κρατικοί υπολογισμοί, τα ενεργειακά συμφέροντα και οι περιφερειακές ισορροπίες δυνάμεων. 

 

Εν μέσω ανταγωνιστικών στρατηγικών προτεραιοτήτων, οικονομικών συμφερόντων και ανησυχιών για την κυριαρχία, η τελική επίλυση εξαρτάται από μια συμφωνία που διασφαλίζει τη σταθερότητα της Μεσογείου και εγγυάται το δικαίωμα όλων των παράκτιων κρατών να εκμεταλλεύονται τους πόρους τους. 

 

Αχμέντ Ελίμι- al Hurra 

 

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog

Το ύπουλο δηλητήριο του Netflix στα παιδιά: 41% των «κατάλληλων» σειρών είναι γεμάτες με woke μηνύματα!

Έρευνα - σοκ ενός συντηρητικού οργανισμού στις ΗΠΑ εντόπισε 326 σειρές να επιχειρούν πλύση εγκεφάλου με άμεσο ή έμμεσο τρόπο!
 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης 

 

Έναν ανελέητο προγραμματισμό παιδικών εγκεφάλων πραγματοποιεί η πλατφόρμα Netflix, έχοντας κυριολεκτικά κατακλύσει το περιεχόμενό της με ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα. Φαινομενικά «αθώες» σειρές που προορίζονται για παιδιά, γίνονται πεδίο ψυχολογικού πολέμου με επαναλαμβανόμενα μηνύματα σεξουαλικής «αφύπνισης» και σύγχυσης των βιολογικών φύλων. 

 

Αυτό που εδώ και χρόνια ήταν φως – φανάρι ότι επιχειρούσε το Netflix, καταγράφηκε και από σχετική μελέτη της Concerned Women for America (CWA), μια Ευαγγελική συντηρητική οργάνωση των ΗΠΑ. Στην έρευνα με τίτλο «LGBTQ Messaging Pervasive In Netflix Children’s Programming» (Η προώθηση μηνυμάτων LGBTQ είναι διάχυτη στο παιδικό πρόγραμμα του Netflix), διαπιστώθηκε ότι στο 41% των σειρών του Netflix με βαθμολογία «G» (κατάλληλο για όλους) και TV-Y7 (κατάλληλο για παιδιά άνω των 7 ετών), εντοπίζεται περιεχόμενο woke προσηλυτισμού που γίνεται είτε με άμεσο – είτε με έμμεσο τρόπο. Σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, το 33% των σειρών σχετικών με νέους στο Netflix περιείχε θέματα, ιστορίες ή χαρακτήρες ΛΟΑΤΚΙ+. 

 

Μηνύματα που τραυματίζουν ύπουλα τον παιδικό ψυχισμό, υποτιμούν την οικογένεια, υποβαθμίζουν τα φυσικά φύλα, διαστρέφουν τον ρόλο της μητρότητας και της πατρότητας και εισάγουν τα παιδιά σε έναν κόσμο σεξουαλικής πανσπερμίας όπου τα πάντα είναι επιτρεπτά και η παρέκκλιση αποτελεί καύχημα. 

 

Μια πλατφόρμα «κατήχησης»… 

 

Ούτε σε 50, ούτε σε 100, αλλά σε 326 σειρές της συγκεκριμένης πλατφόρμας (είτε πρωτότυπες – είτε αδειοδοτημένες), βρέθηκε υλικό που προωθεί την ατζέντα των ατελείωτων φύλων. Εκατομμύρια γονέων σε όλον τον κόσμο, εμπιστεύονται ανύποπτα την ψυχαγωγία του παιδιού τους σε μια εταιρεία που βομβαρδίζει παιδικά μυαλουδάκια με προηγμένες τεχνικές υποβολής. Όποιος γονιός βρίσκει εύκολη λύση στο να «παρκάρει» το παιδί σε τέτοια θεάματα, οφείλει να μάθει ότι το «πάρκινγκ» παραβιάζεται καθημερινά και κάποιοι άλλοι οδηγούν το νου του παιδιού του σε μελλοντικούς γκρεμούς. 

 

Η μελέτη κατηγοριοποίησε την προπαγάνδα που εντόπισε σε «άμεση» (σαφείς αναφορές και χαρακτήρες γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικοί, τρανς κλπ), σε «υπονοούμενη» (με δευτερεύοντες χαρακτήρες ή έμμεσες «queer» αναφορές και υπαινιγμούς) και «meta» (δηλαδή έκτακτες εμφανίσεις ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρων ως «σφήνες» που δεν ανήκουν στην πλοκή της σειράς). 

 

Στις σειρές που βαθμολογούνται ως κατάλληλες για όλους, μόνο το 4% υπάγεται στην κατηγορία της «υπονοούμενης» προπαγάνδας. Το 18% έχουν «άμεσο» περιεχόμενο και το 19% «meta» περιεχόμενο. Να σημειώσουμε εδώ ότι το περιεχόμενο «meta» είναι ακόμα πιο ύπουλο, διότι ένας γονιός μπορεί να ελέγξει τα πρώτα επεισόδια μιας σειράς, να μη βρει τίποτα το επιλήψιμο και να μείνει ήσυχος ότι το παιδί του παρακολουθεί κάτι το ακίνδυνο. Μέχρι που έρχεται η προπαγάνδα ως «σφήνα» με «guest star» πλύση εγκεφάλου, την ώρα που το παιδί παρακολουθεί μόνο του. 

 

Το χαμηλότερο ποσοστό woke υλικού μπορεί μεν να βρέθηκε στις σειρές με βαθμολογία «TV-Y» (κατάλληλο για παιδιά όλων των ηλικιών), αλλά και πάλι στο 21% αυτών των εκπομπών προβάλλεται η συγκεκριμένη ατζέντα. Εκεί βρίσκουμε να παρουσιάζονται χαρακτήρες παιδικών που αυτοπροδιορίζονται ως τρανς ή «μη-δυαδικοί» ή ανήκουν σε οικογένειες με δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες. 

 

Και οι ύπουλες τακτικές προσηλυτισμού δεν έχουν τελειωμό. Woke χαρακτήρες εισάγονται και σε κλασσικές σειρές που επανακυκλοφορούν σε νέα έκδοση (το λεγόμενο reboot ή remake σειρών). Σε μια από αυτές («The Baby-Sitters Club»), μια babysitter ενός αγοριού ενημερώνει το κοινό ότι «η» Bailey «είναι ένα μικρό κορίτσι και τα νέα της ρούχα βοηθούν τους ανθρώπους να το δουν». Μια φίλη της babysitter παρομοιάζει τον αυτοπροσδιορισμό ως τρανς, με το να είναι κάποιος αριστερόχειρας. Όπως θα ήταν παράλογο να μάθεις κάποιον να γράφει με το αντίθετο χέρι, το ίδιο παράλογο παρουσιάζεται και το να νουθετήσεις έναν τρανς έφηβο, ακούγεται να λέει. 

 

Επιστροφή στην υγιή παιδαγωγία 

 

Όλο αυτό το αντιπαιδαγωγικό δηλητήριο που διοχετεύεται από το Netflix, αναμένεται να πολλαπλασιαστεί στις οθόνες μετά τη συμφωνία για εξαγορά της Warner Bros και τη θυγατρική πλατφόρμα HBO που – αν δεν υπάρξουν πολιτικές παρεμβάσεις – θα ολοκληρωθεί εντός του 2026. Όπως αντιλαμβάνεστε ο παιδικός «προγραμματισμός» στα πρότυπα της Νέας Τάξης γίνεται μια ενοποιημένη βιομηχανία που θα κατακλύσει το marketing από κάθε οθόνη, κάθε κινητό, κάθε κινηματογράφο, αλλά και τον τομέα των παιχνιδιών που προέρχονται από σειρές και ταινίες. 

 

Όσο το περιεχόμενο του παιδικού θεάματος γίνεται ολοένα και πιο τοξικό από σκοπιμότητες, τόσο γίνεται πιο αναγκαίο οι γονείς να γυρίσουν την πλάτη σε αυτόν τον πόλεμο που εξαπολύεται μέσα από τους δέκτες τους. Και να επιστρέψουν στις παραδοσιακές αξίες της παιδαγωγίας, κάνοντας τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα, την κλασσική παιδική λογοτεχνία, τις παλιές αγνές σειρές (ενδεικτικά η ΕΡΤ διαθέτει πολύ μεγάλο αρχείο), τα διαχρονικά παραμύθια. Και ακόμα καλύτερα να αγαπήσουν τους βίους των Αγίων (που κυκλοφορούν σε διάφορες παιδικές αποδόσεις και σε βίντεο), τις χριστιανικές ομιλίες και τις βιογραφίες των ηρώων μας. 

 

Και πρωτίστως οι γονείς να σταθούν με άγρυπνη προσοχή ως ασπίδες κατά της προπαγάνδας. Και με μια βαθιά και ποιοτική σχέση με το παιδί, να χτίσουν οι ίδιοι τα φίλτρα του ώστε να απορρίπτει τα ρυπαρά «εισερχόμενα» για το μάτι και το αυτί. 

 

Σε αυτά τα πολύτιμα εφόδια βασίζεται η πραγματική παιδαγωγική επανάσταση της εποχής μας, όσο το σκοτάδι προσπαθεί να εισβάλλει από κάθε ηλεκτρονικό μέσο και να γίνει σπόρος απωλείας που θα φυτρώσει στην κάθε παιδική καρδιά. 

 

πηγή 

56.000 νοματαίοι έχουν τα τριπλάσια από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού!

Γράφει η ΜΑΥΡΟΥ ΟΛΓΑ  

 

Λιγότεροι από 60.000 άνθρωποι – ή αλλιώς το 0,001% του παγκόσμιου πληθυσμού – ελέγχουν τριπλάσιο πλούτο από το μισό πληθυσμό του κόσμου. Τεράστιες οι ανισότητες διεθνώς, αλλά μεγάλες και στην Ευρώπη, ειδικότερα. 

 

Εντούτοις η έκθεση World Inequality Report 2026, η οποία βασίζεται σε δεδομένα που συγκέντρωσαν 200 ερευνητές, θέλει να καταδείξει τη μεγάλη ανισότητα μεταξύ της πλούσιας Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής, σε σύγκριση με αφρικανικές, λατινοαμερικανικές, αλλά και ασιατικές χώρες, οπότε δεν εστιάζεται ιδιαίτερα στις ευρωπαϊκές ανισότητες, που πάντως είναι μεγάλες. Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Guardian, που ανέλυσε κι εκείνη την έρευνα, το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 75% του πλούτου και το 50% μόλις το 2%!

 

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, υπάρχει ένα 40% του πληθυσμού, που ας πούμε ότι θεωρείται η τύποις μεσαία τάξη, και η οποία κατέχει το 23% του πλούτου. Δηλαδή, ακόμα και οι θεωρητικά “μεσαίοι”, έχουν τα αποφάγια του 10% και παρότι τετραπλάσιοι από τους οικονομικά ισχυρούς, διαθέτουν το ένα τρίτο του πλούτου των ολιγαρχών και των οικείων τους. Όπως γράφουν οι οικονομικοί συντάκτες της Guardian, 56.000 άτομα ή το 0,001% του πληθυσμού (οι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου μας) έχει τα τριπλάσια από τα σχεδόν τρία δισεκατομμύρια ψυχές, που απαρτίζουν το 50% του πληθυσμού της οικουμένης. 

 

Σε σχεδόν όλες τις περιοχές, το 1% με τα υψηλότερα εισοδήματα ήταν πλουσιότερο από το 90% με τα χαμηλότερα εισοδήματα συνολικά, με την ανισότητα στον πλούτο να αυξάνεται ραγδαία σε όλο τον κόσμο. «Το αποτέλεσμα είναι ένας κόσμος στον οποίο μια μικρή μειοψηφία διαθέτει άνευ προηγουμένου οικονομική δύναμη, ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν αποκλεισμένοι ακόμη και από τη βασική οικονομική σταθερότητα», έγραψαν οι συγγραφείς, με επικεφαλής τον Ricardo Gómez-Carrera της Σχολής Οικονομικών του Παρισιού.

 

Οι πλούσιοι όλο και πλουσιότεροι 

 

Μάλιστα, το μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου που κατέχει το 0,001% των πλουσιότερων έχει αυξηθεί από σχεδόν 4% το 1995 σε περισσότερο από 6%, ενώ έχει αυξηθεί ο πλούτος των πολυεκατομμυριούχων κατά περίπου 8% ετησίως από τη δεκαετία του 1990. Είναι το γνωστό πρόβλημα, οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και ο φαύλος κύκλος “το χρήμα πάει στο χρήμα”, που επιτάθηκε με το τσουνάμι των “απολιτίκ νεοφιλελέδων” τις τελευταίες δεκαετίες. 

 

Οι συγγραφείς, ένας από τους οποίους είναι ο γνωστός στην ακαδημαϊκή κοινότητα Γάλλος οικονομολόγος Thomas Piketty, ανέφεραν ότι, ενώ η ανισότητα «αποτελούσε από καιρό ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της παγκόσμιας οικονομίας, έως το 2025 “κατάφερε” να φτάσει σε επίπεδα που απαιτούν επείγουσα προσοχή».

 

Η έκθεση αυτή εκπονείται ανά τετραετία σε συνεργασία με το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών και βασίζεται στη μεγαλύτερη βάση δεδομένων ανοικτής πρόσβασης για την παγκόσμια οικονομική ανισότητα – θεωρείται ευρέως ότι διαμορφώνει την διεθνή δημόσια συζήτηση για το θέμα. 

 

Στον πρόλογο, ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς επαναλαμβάνει το αίτημα για την σύσταση μιας διεθνούς επιτροπής, συγκρίσιμης με την IPCC του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, με σκοπό «την παρακολούθηση της ανισότητας σε παγκόσμιο επίπεδο και την παροχή αντικειμενικών, τεκμηριωμένων συστάσεων». Η έκθεση αναφέρει ότι ένας παγκόσμιος φόρος μόλις 3% σε λιγότερους από 100.000 εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους θα απέφερε 750 δισ. δολάρια ετησίως: Με αυτό το ποσό καλύπτεται ο προϋπολογισμός για την εκπαίδευση των χωρών με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα.

 

«Η ανισότητα τροφοδοτήθηκε και από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο είναι στημένο υπέρ των πλούσιων χωρών», σύμφωνα με την έκθεση, «καθώς οι προηγμένες οικονομίες μπορούν να δανείζονται φθηνά και να επενδύουν στο εξωτερικό με υψηλότερες αποδόσεις, επιτρέποντάς τες να ενεργούν ως χρηματοοικονομικοί ενοικιαστές».

 

Περίπου το 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ μεταφέρεται κάθε χρόνο από τις φτωχότερες στις πλουσιότερες χώρες μέσω καθαρών μεταφορών εισοδήματος που συνδέονται με υψηλές αποδόσεις και χαμηλές πληρωμές τόκων για τις υποχρεώσεις των πλούσιων χωρών, σύμφωνα με την έκθεση – σχεδόν τριπλάσιο ποσό από την παγκόσμια αναπτυξιακή βοήθεια. 

 

Ανισότητα: Ευρώπη και Ελλάδα 

 

Οι Ευρωπαίοι δεν πάνε πίσω. Εξαίρεση αποτελούν οι σκανδιναβικές χώρες, όπου η οικονομία είναι κάπως πιο ισορροπημένη, καθώς το κατώτερο 50% κερδίζει περίπου το 25% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το ανώτερο 10% λαμβάνει λιγότερο από το 30%, με τους ενδιάμεσους (το 40%) να μοιράζονται το 45%. Σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες, όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Γερμανία, η Ιαπωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο, το ανώτερο 10% κερδίζει περίπου το 33%-47% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το κατώτερο 50% λαμβάνει μόλις το 16-21%. 

 

Ακόμη και οι θεωρητικά πλούσιες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία και η Ιαπωνία απέχουν πολύ από την ισότητα. Το ανώτερο 10% κερδίζει περισσότερο από το ήμισυ του συνολικού εισοδήματος, ενώ το κατώτερο μισό σπρώχνεται για να πάρει κάτι από το μόλις 1-5%. 

 

Η έρευνα έχει την Ελλάδα μεταξύ των χωρών όπου ο μισός πληθυσμός έχει μόλις το 1%-3,8% του πλούτου. Όμως κοιτώντας και τον χάρτη (σελίδα 85) που συγκρίνει το παρόν με το παρελθόν, βλέπουμε το εξής αξιοσημείωτο για την Ελλάδα, ότι το 1995 η κατάσταση ήταν πολύ καλύτερη, γιατί το 10% των πλουσίων, είχε μόνον το 15% του πλούτου και η κατάσταση άλλαξε κατά πολύ, σταδιακά μετά το 2000 (δεν παρατίθενται στοιχεία για προηγούμενες του 1995 χρονιές). 

 

Στην Ελλάδα η κατάσταση δεν είναι σαφής, ίσως επειδή οι ερευνητές δεν μπορούσαν να κάνουν ακριβή έρευνα με τις πολλές παραμέτρους της χρεοκοπίας: Η χώρα έγινε προτεκτοράτο, με ξένα κεφάλαια να νέμονται τα πάντα, κατέστρεψε όχι μόνον την φτωχολογιά, αλλά αφάνισε την μεσαία τάξη και φαλίρισε πολλούς πρώην ντόπιους “ολιγάρχες”, μεταβάλλοντάς τους στην ουσία σε υφισταμένους των ξένων κεφαλαιούχων. Η έκθεση έχει επίσης εσφαλμένα την Ελλάδα στην ζώνη των χωρών με μηνιαίο ατομικό εισόδημα από 1.400 έως 2.700 ευρώ! Και η Ελλάδα δεν είναι ούτε καν στον πάτο αυτής της ζώνης, διότι ο μεν μέσος μισθός είναι 1.200 ευρώ, η δε μέση σύνταξη 800 ευρώ.

 

Παρεμπιπτόντως, τα παγκόσμια στοιχεία δείχνουν επίσης ότι το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ευθύνεται μόνο για το 3% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που συνδέονται με την ιδιοκτησία ιδιωτικού κεφαλαίου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της έκθεσης, ενώ το πλουσιότερο 10% ευθύνεται για περίπου το 77% των εκπομπών.

 

πηγή 

10ος Διεθνής Μαθητικός Διαγωνισμός «Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ»

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 

 

1. O Δήμος Σιντικής σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη διοργανώνει τον εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας 10ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό με θέμα «Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ» για το διδακτικό έτος 2025-2026. Αυτός ο διαγωνισμός θα βοηθήσει τους μαθητές να γνωρίσουν την ένδοξη ιστορία της Μάχης των Οχυρών, όπου η Ελληνική Ψυχή αντιμετώπισε το Γερμανικό ατσάλι και το νίκησε. Πρόκειται για μια ένδοξη σελίδα της Ελληνικής ιστορίας, όπου οι Έλληνες πολέμησαν ενωμένοι απέναντι στο ναζισμό.

 

2. Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές Δ΄, Ε΄και Στ΄ Τάξης του Δημοτικού και όλων των τάξεων των Γυμνασίων και Λυκείων (γενικής και ειδικής αγωγής) σε πανελλαδική κλίμακα, καθώς και σε Σχολεία του Εξωτερικού. Σκοπός του είναι να παροτρύνει τους μαθητές να γνωρίσουν αυτό το σημαντικό για την τοπική και εθνική ιστορία γεγονός, αλλά και τα οχυρά τα οποία βρίσκονται στην περιοχή των ελληνοβουλγαρικών συνόρων. Σημειώνεται η σημαντικότητα της ανάδειξης της Μάχης των Οχυρών ως ιστορικό γεγονός, καθώς αποτελεί την πρώτη σοβαρή αντίσταση στον Β΄ΠΠ κατά των Γερμανών, όπου τα 21 Οχυρά της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου αντιστάθηκαν με ηρωισμό και αυταπάρνηση απέναντι στην έως τότε ανίκητη Γερμανική στρατιωτική μηχανή και τα περισσότερα από αυτά δε νικήθηκαν ποτέ.

 

Οι μαθητές με την ενασχόλησή τους με την ιστορία της Μάχης των Οχυρών έχουν την ευκαιρία να αποτυπώσουν με τη δική τους ματιά ότι οι αγώνες για την Ελευθερία και τα ιδανικά της Πατρίδας έχουν θετικά αποτελέσματα, ακόμη και απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις, όταν υπάρχει ενότητα και ομοψυχία. Στόχος του διαγωνισμού είναι να γίνει κατανοητό από τους μαθητές ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ!

 

Προτεινόμενοι θεματικοί άξονες:

 

- Η Μάχη των Οχυρών (αίτια, περιγραφή, συνέπειες)

- Ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος στην Ελλάδα και την Ευρώπη

- Η Κατοχή

- Ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος στην περιοχή μου

- Σύγχρονοι πόλεμοι, ομοιότητες και διαφορές με τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο

- Η φρίκη του πολέμου

- Όψεις του φασισμού: πόλεμοι και καθημερινότητα

 

3. Προσδοκάται η συνεργασία με τα Γραφεία Σχολικών Δραστηριοτήτων και Πολιτιστικών Θεμάτων των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ανά την Ελλάδα, τα οποία θα συντονίσουν τη διεξαγωγή του διαγωνισμού. Ο διαγωνισμός προσφέρεται για διαθεματική αξιοποίηση σε όλα σχεδόν τα γνωστικά αντικείμενα. 

 

Στο μάθημα της ιστορίας (Μεσοπόλεμος, Β΄ παγκόσμιος πόλεμος, Κατοχή), στα γλωσσικά μαθήματα των δύο βαθμίδων (ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος στη λογοτεχνία), στα εικαστικά (εικαστικές δημιουργίες), στη μουσική (τραγούδια για τον πόλεμο), στην Πληροφορική (συγκέντρωση πληροφοριών από το διαδίκτυο, δημιουργία παρουσιάσεων, δημιουργία ιστότοπου κλπ). 

 

Οι εκπαιδευτικοί, λοιπόν, θα μπορούσαν να υλοποιήσουν ένα ολοκληρωμένο πολιτιστικό πρόγραμμα για τη Μάχη των Οχυρών και τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο (στο πλαίσιο της ευέλικτης ζώνης ή διαθεματικά σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα) ή να υλοποιήσουν μεμονωμένες δράσεις (για παράδειγμα: η Μάχη των Οχυρών στη δική μου περιοχή, Οχυρά του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη, σύγχρονοι πόλεμοι κλπ). 

 

Στην ιστοσελίδα www.istibei1941.gr υπάρχει υλικό που αφορά στην Μάχη των Οχυρών καθώς και βραβευμένα έργα διαγωνισμών των προηγούμενων ετών από τα οποία μπορούν οι μαθητές και εκπαιδευτικοί να αντλήσουν έμπνευση για τις δικές τους δημιουργίες.

 

Στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ του παρόντος εγγράφου επισυνάπτεται συνοπτικά μια σειρά από δραστηριότητες που θα μπορούσαν να συνοδέψουν τον διαγωνισμό.

 

4. Τα έργα που θα διαγωνισθούν μπορεί να είναι:

- ζωγραφιές (σκανάρισμα σε υψηλή ανάλυση jpeg ή mpeg)

- τραγούδια (σε μορφή mp3 ή mp4)

- ποιήματα (σε μορφή word)

- διηγήματα(σε μορφή word)

- τρισδιάστατες κατασκευές (βιντεοπαρουσίαση σε μορφή mp4)

- ταινίες μικρού μήκους (σε μορφή mp4)

- παιχνίδια (επιτραπέζια, ηλεκτρονικά, διαδραστικά πχ κρυμμένος θησαυρός)

 

Όλα τα έργα πρέπει να αποσταλούν ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ στο istibeifort@gmail.com συνοδευόμενα από διαβιβαστικό έγγραφο της Σχολικής Μονάδας όπου θα αναγράφεται ο αριθμός και το όνομα του μαθητή και επιβλέποντα εκπαιδευτικού ανά έργο. Στην ονομασία κάθε ηλεκτρονικού αρχείου πρέπει να αναγράφεται το/τα ονοματεπώνυμο/α του/των δημιουργών και το είδος του έργου (πχ Παπαδόπουλος Ανδρέας - ποίημα). Λόγω του μεγάλου μεγέθους των αρχείων ενδείκνυται η αποστολή τους με wetransfer ή sendspace. 

 

Με ευθύνη του Συνδέσμου Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη θα αποστέλλεται mail που θα επιβεβαιώνει την επιτυχή λήψη του υλικού εντός 3 ημερών. Αν δεν αποσταλεί mail επιβεβαίωσης εντός των 3 ημερών σημαίνει ότι δεν έχουν παραληφθεί τα έργα από τους διοργανωτές (την 4η ημέρα από την αρχική αποστολή θα πρέπει να υπάρξει επικοινωνία με ευθύνη της Σχολικής Μονάδας). Το υλικό που συγκεντρώνεται αξιοποιείται από τον Δήμο Σιντικής με τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων με σκοπό τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης μέσα από τη ματιά των μαθητών.

 

5. Το χρονοδιάγραμμα του διαγωνισμού προβλέπει:

 

α. δήλωση συμμετοχώντων Σχολικών Μονάδων μέχρι τέλη Δεκεμβρίου του 2025.

β. υποβολή των έργων μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2026. 

γ. Αξιολόγηση των έργων μέχρι την 15 Μαρτίου 2026.

δ. Τελετή βράβευσης των εργασιών στα μέσα Απριλίου 2026.

 

6. Ο Δήμος Σιντικής θα φροντίσει για την κάλυψη των εξόδων που θα προκύψουν από την τέλεση του διαγωνισμού (υποστηρικτικό υλικό, μισθώματα αμφιθεάτρων, διαφημιστικό υλικό, διπλώματα συμμετοχής και βραβεία), καθώς και τα δώρα και το έπαθλο για τον νικητή της κάθε κατηγορίας.

 

7. Στην τελική εκδήλωση βράβευσης, θα υπάρχουν ξεχωριστά βραβεία ανά κατηγορία δημιουργίας (ποίηση, εικαστικά, ταινία κλπ). Τα βραβεία δεν είναι χρηματικά, αλλά έντυποι έπαινοι. Το μεγάλο έπαθλο που θα προκύψει κατόπιν κλήρωσης των πρωτευσάντων εργασιών θα είναι ένα πενθήμερο ταξίδι στην Νορμανδία στις αρχές Ιουνίου 2026, στο οποίο θα συμμετέχει ένας μαθητής μαζί με τον γονέα του και τον εκπαιδευτικό που επέβλεψε την εργασία του. 

 

Ο Σύνδεσμος Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη καλύπτει αεροπορικά εισιτήρια, διαμονή, ξενάγηση, μετακινήσεις στην Γαλλία. Το ταξίδι έχει εκπαιδευτικό σκοπό, καθώς οι Γάλλοι πραγματοποιούν πολλές και αξιόλογες εκδηλώσεις για να τιμήσουν την απελευθέρωση της Γαλλίας. Η απόβαση της Νορμανδίας ήταν η μεγαλύτερη απόβαση όλων των εποχών και αποτελεί το γεγονός που συνέβαλε στην λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 6 Ιουνίου 2019 παρευρέθηκε στις επετειακές εκδηλώσεις και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.Προκόπης Παυλόπουλος μαζί με άλλους ηγέτες χωρών που έλαβαν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας το 1944.

 

8. Σημειώνεται τέλος:

 

α) Η συμμετοχή των μαθητών/τριών είναι προαιρετική και δεν έχει καμία  οικονομική επιβάρυνση για τους/τις μαθητές/τριες ή το σχολείο

β) Τα κριτήρια αξιολόγησης των έργων αφορούν:

- στη συνάφεια των μαθητικών δημιουργιών με το θέμα του διαγωνισμού

- στην αρτιότητα των μαθητικών έργων

- στα μηνύματα των δημιουργών (ειρηνική συνύπαρξη των λαών)

- στην πρωτοτυπία

- στην τήρηση των ειδικών όρων της παρούσας προκήρυξης

- στη συμμετοχή των μαθητών

- στην ποιότητα του υποβληθέντος έργου: εικαστική (για τα εικαστικά έργα) ή φιλολογική (για τα λογοτεχνικά έργα) ή οπτικοακουστική (για τις ταινίες, τις μουσικές συνθέσεις και τις ψηφιακές δημιουργίες)

 

γ) Η σύνθεσητης επιτροπής αξιολόγησης των έργων είναι η εξής:

∙ Ζήκα Διονυσία, Φιλόλογος-Ποιήτρια

∙ Ζλατίντσης Ευάγγελος, Ηθοποιός-Σκηνοθέτης

∙ Μαλκίδης Θεοφάνης, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου.

∙ Κυριακού Κωνσταντίνος, Σκηνοθέτης-Συγγραφέας-Υποψήφιος διδάκτωρ Τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ.

∙ Τασιούλα Παναγιώτα, Διδάκτωρ Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ.

∙ Κορομηλά Ελένη,Εικαστικός

∙ Κυρμανίδου Σωτηρία, Κοινωνική Λειτουργός-Ποιήτρια

 

δ) Ο φορέας διοργάνωσης αναλαμβάνει όλη τη διαδικασία υλοποίησης του διαγωνισμού.

ε) Ο προτεινόμενος διαγωνισμός δεν εμπλέκεται με την προώθηση εμπορικών προϊόντων, καθώς και με τη διάθεση, δωρεάν διανομή, διακίνηση ή πώληση πάσης φύσεως υλικού (εντύπου και μη).

στ) Δεν θα υπάρξουν έσοδα για τον φορέα που προκηρύσσει τον διαγωνισμό ή για άλλον, από τα υποβληθέντα έργα (με εμπορία ή διαφήμιση κ.λπ.) και η χρήση των έργων θα γίνει μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς τηρώντας τον Νόμο περί προσωπικών δεδομένων των μαθητών.

ζ) Στην ιστοσελίδα του διαγωνισμού θα δημοσιευτούν μόνο τα διακριθέντα έργα των μαθητών/-τριών από τον φορέα διοργάνωσης του διαγωνισμού.

η) Εκτός από την τήρηση του χρονοδιαγράμματος και την αυτονόητη υποχρέωση των συμμετεχόντων να υποβάλλουν αυθεντικά έργα που δεν αποτελούν προϊόν αντιγραφής, δεν υπάρχουν άλλοι περιορισμοί.

 

Μια σχολική μονάδα μπορεί να συμμετάσχει με όσα έργα επιθυμεί και σε όσες κατηγορίες επιλέξει. Τα σχολεία που θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό, έχουν δικαίωμα να αναρτήσουν τις όποιες δημιουργίες τους στο διαδίκτυο ακόμη και πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησής τους. Διευκρινίζουμε ακόμη ότι για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό απαιτείται έγγραφη συγκατάθεση των γονέων των μαθητών. Τα έντυπα της έγγραφης συγκατάθεσης (που θα λάβουν τα σχολεία μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος εκ μέρους τους) δε θα σταλούν στην Οργανωτική Επιτροπή του διαγωνισμού, αλλά θα διατηρηθούν στο αρχείο των σχολείων. Τέλος, αν οι δημιουργίες είναι οπτικοακουστικές, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί υλικό άλλων δημιουργών χωρίς την άδειά τους ή την άδεια της ΑΕΠΙ. Σημειώνουμε τέλος ότι βεβαιώσεις συμμετοχής (ψηφιακές) θα λάβουν όλοι οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί και επαίνους συμμετοχής (ψηφιακούς) όλοι οι μαθητές.

 

Ενστάσεις μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων μπορούν να υποβληθούν ΜΟΝΟ από τις σχολικές μονάδες (τα όργανα διοίκησής τους) και μπορούν να αναφέρονται ΜΟΝΟ σε παραβίαση όρων της παρούσας προκήρυξης και όχι στα αποτελέσματα της επιτροπής αξιολόγησης των μαθητικών δημιουργιών. Η επιτροπή αξιολόγησης δε θα συντάξει περιγραφικές εκθέσεις αξιολόγησης για κάθε μαθητική δημιουργία ούτε θα ανακοινώσει αξιολογική κατάταξη όλων των μαθητικών δημιουργιών.

 

Στην επίσημη ιστοσελίδα του Συνδέσμου Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη www.istibei1941.gr υπάρχει:

 

α. η φόρμα συμμετοχής την οποία πρέπει να συμπληρώσει ο υπεύθυνος εκπαιδευτικός για την συμμετοχή των μαθητών του κάθε σχολείου μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2025:

https://istibei1941.gr/mathitikos-diagonismos-maxi-oxiron/forma-simmetoxis/ 

β. Βραβευμένα έργα από Διαγωνισμούς προηγούμενων ετών.

γ. Φωτογραφικό υλικό από τα ταξίδια στην Νορμανδία που πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ως έπαθλο του παρόντος Μαθητικού Διαγωνισμού.

https://istibei1941.gr/taxidi-sti-normandia-2019

 

ε. Πρόταση για διοργάνωση εκπαιδευτικής εκδρομής στο Ρούπελ σε συνδυασμό με επίσκεψη στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Θερμοπηγής και περιήγηση στην λίμνη Κερκίνη (οικολογικός προορισμός).

 

Τα Σχολεία που θα αποφασίσουν να διοργανώσουν εκπαιδευτική εκδρομή μπορούν να επικοινωνήσουν με τον Δήμο Σιντικής για την οργάνωση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σχετικών με τη Μάχη των Οχυρών.

 

Για οποιαδήποτε διευκρίνιση οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν ηλεκτρονικά στο istibeifort@gmail.com.

 

ΡΟΥΠΕΛ 1941 – Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: τα πρώτα 50 σχολεία που θα δηλώσουν συμμετοχή και θα λάβουν μέρος στον διαγωνισμό θα επιλεγούν κατά προτεραιότητα για να παρακολουθήσουν (εφόσον το επιθυμούν) την εντυπωσιακή εκδήλωση ΡΟΥΠΕΛ 1941–Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ που θα γίνει για δεύτερη χρονιά ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ την Παρασκευή 8 Μαΐου 2026!

 

Ο Δήμαρχος Σιντικής

Γεώργιος Ευθ. Τάτσιος