Κατάρρευση του ΕΣΥ: Τα δάκρυα του Γιάννη Καλλιάνου στέρεψαν τώρα – Και των απλών πολιτών προ πολλού

Ο Γιάννης Καλλιάνος συντετριμμένος κατήγγειλε τα λάθη που έκαναν τον πατέρα του να χαροπαλεύει - Μόνο που αποδίδει ευθύνες σε λάθος ενόχους

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης 

 

Είναι αναμφισβήτητη αλήθεια ότι μεταξύ κυβέρνησης και λαού «χάσμα μέγα εστί». Αλλά η ζωή δεν χαμπαριάζει από αξιώματα στις «σφαλιάρες» που μοιράζει. Και ταπεινώνει αδιάκριτα από τον πιο απλοϊκό πολίτη, μέχρι τον πιο υπερόπτη εξουσιαστή. Εκεί κρύβεται η σοφία του Θεού, όπου μέσω των μεγάλων προσωπικών θλίψεων προσφέρονται ευκαιρίες μετάνοιας για όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικού στρώματος. 

 

Και πέρα από τη μετάνοια, τα σοκ της ζωής δίνουν αφορμή για να κατανοήσουμε τι δράματα περνούν οι συνάνθρωποί μας. Διαλύουν την άχλη της τρυφηλής ζωής. Και ναι, ο πόνος ενώνει τις τάξεις από πάνω προς τα κάτω, αν ο πονεμένος έχει συνείδηση να αντιληφθεί τη δυστυχία που απλώνεται έξω από την πόρτα του. 

 

Ο βουλευτής της ΝΔ, Γιάννης Καλλιάνος, ζει ένα δράμα με τον πατέρα του που χαροπάλευε και δυστυχώς κατέληξε. Έπεσε θύμα της διάλυσης του ΕΣΥ που το ίδιο το κόμμα του προωθεί εδώ και 5 χρόνια. 

 

Ο νεφροπαθής και διαβητικός πατέρας του κ. Καλλιάνου εισήχθη σε δημόσιο νοσοκομείο (Ασκληπιείο Βούλας) γιατί παρουσίασε διαβητικό πόδι. Χειρουργήθηκε επιτυχώς και στη συνέχεια μετέβη σε άλλο δημόσιο νοσοκομείο (το Αττικόν) όπου μετά από μερικές μέρες παρουσίασε υποξία (πτώση του κορεσμού σε οξυγόνο). Βλέποντας ότι η απλή παροχή οξυγόνου δεν αρκούσε για να διαφύγει τον κίνδυνο ο ασθενής, ο κ. Καλλιάνος μαζί με τον αδερφό του (ο οποίος είναι γιατρός) ζητούσαν από τους γιατρούς του Αττικόν να μπει σε μια ΜΕΘ ή έστω μια ΜΑΦ, για να αντιμετωπιστεί έγκαιρα το πρόβλημα. Αλλά οι γιατροί απαντούσαν ότι ο 78χρονος είναι μια χαρά και ότι πήγαινε καλύτερα. 

 

Αφού οι γιατροί αγνόησαν τις επανειλημμένες εκκλήσεις του βουλευτή, τελικά ο πατέρας του υπέστη ανακοπή και διασωληνώθηκε εσπευσμένα. «Έχουν στερέψει τα δάκρυα μου», είπε ο Γιάννης Καλλιάνος σε βίντεο που ανέβασε κλαίγοντας με λυγμους. «Τους παρακάλαγα να τον βάλουν σε μια ΜΑΦ. Τελικά, ο πατέρας μου έκανε ανακοπή σήμερα και τον διασωλήνωσαν. Επειδή αυτό που έπαθε ο πατέρας μου θα το έχουν πάθει πολλοί άνθρωποι, δεν μπορούν να φανταστούν τι έχουν να πάθουν από εμένα και τον αδερφό μου. Είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά ελπίζω να τα καταφέρει. Δεν είχε οξυγόνο καθόλου και πέρναγε μια νοσοκόμα κάθε 4 ώρες», είπε. 

 

Ξεκινάμε με κάτι αυτονόητο: αυτό που περνάει ο Γιάννης Καλλιάνος αξίζει τη συμπαράσταση και την προσευχή όλων μας, όπως το ζήτησε και ο ίδιος. Δυστυχώς υπήρξαν πολλά χαιρέκακα σχόλια προς τον βουλευτή, που στερούνται ανθρωπιάς. Ο άνθρωπος μοιράστηκε το δράμα του με τους πολίτες, και πολλοί το εκμεταλλεύτηκαν για να πάρουν την εκδίκησή τους στα διαδικτυακά «καφενεία». «Όταν σου τα λέγαμε εμείς δεν έκανες τίποτα, τώρα λούσου τα κι εσύ», του γράφουν. Όμως δεν εξουθενώνεις έναν άνθρωπο που έχει γονατίσει από την αγωνία και τη λύπη. Δεν έχει καμία σχέση με ελληνικό και χριστιανικό ήθος αυτή η μισάνθρωπη συμπεριφορά. 

 

Η πλειοψηφία αυτών που σχολίασαν, έδωσαν συμπονετικές ευχές και παράλληλα έβγαλαν μια πίκρα για όσα περνάει εδώ και χρόνια ο λαός, και μια προσδοκία να συναισθανθούν το δράμα του κάποιοι απ’ την κυβέρνηση. Σε αυτή την ανθρώπινη πίκρα εστιάζουμε κι εμείς. 

 

Με το να τιμωρηθούν 2-3 γιατροί, δεν λύνεις τίποτα 

 

Ο Γιάννης Καλλιάνος επηρεασμένος από τη δικαιολογημένη οργή του, κάνει ένα μεγάλο λάθος. Κατηγορεί αποκλειστικά τους γιατρούς για ότι έπαθε ο πατέρας του. Στρέφει τις ευθύνες στο «δέντρο» και χάνει το «δάσος», ίσως γιατί δεν τολμά να μιλήσει για τη γενικότερη διάλυση του ΕΣΥ. 

 

Οι γιατροί όμως είναι ο προτελευταίος τροχός της αμάξης (και οι νοσηλευτές ο τελευταίος) στο εκτροχιασμένο δημόσιο σύστημα υγείας. Πριν στερέψουν τα δάκρυα του Γιάννη Καλλιάνου, έχουν στερέψει προ πολλού τα δάκρυα του κοσμάκη που βλέπει να του καταληστεύουν το αγαθό της δημόσιας δωρεάν υγείας. 

 

Ιατρικά λάθη πράγματι συμβαίνουν. Και εξοργιστικά πολλές φορές. Αλλά ο κόσμος που έχει χάσει – τζάμπα – αγαπημένα πρόσωπα στα νοσοκομεία, δεν τα βάζει τόσο με τους γιατρούς όσο με τους υπουργούς και τις κυβερνήσεις. Εκεί είναι η ρίζα του κακού. Ο Καλλιάνος απειλεί τους γιατρούς για το «τι έχουν να πάθουν», αλλά αυτή η απειλή δεν αντιπροσωπεύει κανέναν απλό πολίτη. Άντε και πες ότι τους έβαλε φυλακή, θα αλλάξει τίποτα στο ΕΣΥ από αυτό; Θα σταματήσει να πεθαίνει άδικα κόσμος από την ανεπάρκεια του συστήματος; Όχι φυσικά. 

 

Και αν κατηγορήσουμε 2-3 γιατρούς, τι είμαστε διατεθειμένοι να παραβλέψουμε; Την υποστελέχωση των νοσοκομείων; Τα λουκέτα; Τα απαρχαιωμένα κτήρια; Τις πηγμένες εφημερίες; Τις ειδικότητες γιατρών που γίνονται άφαντες; Τους πενιχρούς μισθούς; Τα λιγοστά ασθενοφόρα και τους ασθενείς που μεταφέρονται σε καρότσες; 

 

Όπως για τη διάλυση του σιδηροδρόμου δεν φταίει πρώτος ο… σταθμάρχης, έτσι και για τη διάλυση του ΕΣΥ δεν φταίει πρώτος ο γιατρός, έτσι και για την ανεπάρκεια της αστυνομίας δεν φταίει πρώτος ο αστυνόμος, έτσι και για την κατάρρευση της παιδείας δεν φταίει πρώτος ο εκπαιδευτικός. 

 

Και πως θα ξεφύγουμε από αυτό το τέλμα; Με τον Καλλιάνο να στοχοποιεί ένα νοσοκομείο, τον Μαρκόπουλο να πιάνει από το γιακά έναν εκπαιδευτικό που δεν έβαλε καλό βαθμό στο γιο του και πάει λέγοντας; Δεν πάμε πουθενά με αυτή τη νοοτροπία. Πάλι το ατομικό συμφέρον των κυβερνώντων συζητάμε. Και ο λαός σταθερά στην απ’ έξω. 

 

Με τα πνιγμένα δάκρυα του λαού τι θα γίνει; 

 

Φτάσαμε τους 36.000 νεκρούς από τα απόνερα της πανδημίας, με τους περισσότερους να έχουν πεθάνει εκτός ΜΕΘ. Αυτό το έγκλημα είναι που συνεχίζεται σήμερα. Και είναι ένα έγκλημα που μας αφορά όλους, και όλοι θα κλάψουμε γι’ αυτό κάποια στιγμή, εκτός από ελάχιστα «πορτοφόλια». 

 

Παππούδες και γιαγιάδες που πλήρωναν μια ζωή εισφορές και τελικά στη δύσκολη ώρα τους σώριασαν σε ράντζα. Ηλικιωμένοι που πέθαναν πριν προλάβει να αδειάσει μια θέση από τις λιγοστές ΜΕΘ. Που δεν έβρισκαν ούτε μια συσκευή οξυγόνου για να πάρουν μερικές ανάσες. Που είχαν μια νοσοκόμα σε ολόκληρη πτέρυγα. Που ξεψυχούσαν σε διαδρόμους γιατί δεν υπήρχε προσωπικό να τους δει. Που θερίζονταν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Που τους απαγόρευαν να δέχονται επισκέψεις και δεν είχαν ένα χέρι να κρατήσουν στις στερνές ώρες τους. 

 

Γι’ αυτά τα επιθανάτια δάκρυα που έτρεξαν πάνω σε έρημα ράντζα, δεν ασχολήθηκε κανείς. 

 

Αυτά είναι τα μεγάλα εγκλήματα που άφησε πίσω της η κυβέρνηση. Που είχε έναν πρωθυπουργό που προκαλούσε να του φέρουν αποδείξεις ότι είναι πιο πιθανό να πεθάνεις εκτός ΜΕΘ. Που είχε έναν Σκέρτσο που έλεγε ότι οι ΜΕΘ είναι περιττή πολυτέλεια. Που είχε έναν Γεραπετρίτη που έλεγε ότι οι περισσότερες ΜΕΘ θα φέρουν περισσότερους θανάτους. Που είχε έναν Κικίλια και έναν Πλεύρη που έδιωξαν 7.000 υγειονομικούς για χατίρι των «Μπουρλάδων», στερώντας τις υπηρεσίες τους από τους ασθενείς που αποδεκατίζονταν στα νοσοκομεία. Που έχει έναν Άδωνι που έβαλε τιμοκατάλογο στα χειρουργεία και καταδικάζει τους φτωχούς σε πολύμηνες αναμονές θανάτου. 

 

Είναι δυνατόν όλα αυτά τα αίσχη να μην αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας που συνάντησε σήμερα ο Γιάννης Καλλιάνος; Δεν τα έβλεπε όλα αυτά ή δεν του το επέτρεπε το χάσμα με την κοινωνία; Με ειλικρίνεια ρωτούμε και όχι με εμπάθεια. Και αν ένας κυβερνητικός βουλευτής συνάντησε τέτοιο μπάχαλο στο ΕΣΥ, ας φανταστεί τι τραβάει ο απλός πολίτης που δεν έχει κανένα θεσμικό εκτόπισμα. 

 

Ο Γιάννης Καλλιάνος επικαλέστηκε τη βοήθεια της Παναγίας ως πιστός που όντως είναι. Πραγματικά συμπονούμε την κατάσταση του, ειδικά όσοι έχουν χάσει τον γονιό τους σε παρόμοιες συνθήκες. Και είναι σίγουρο ότι η Παναγία θα προσφέρει απλόχερα την παραμυθία της. Αλλά για να αλλάξει αυτή η χώρα χρειάζεται να γίνει κοινό το δάκρυ βουλευτών και πολιτών για την ταλαίπωρη πατρίδα μας. Όπως κοινή πρέπει να γίνει και η μετάνοια μας. Όχι να κλαίει με μαύρο δάκρυ ο λαός για 15 χρόνια τώρα, και να ανακαλύπτουν την Αμερική τώρα οι βουλευτές. Και όχι να στρέφουμε τον λαό σε νέους διχασμούς. Δεν μας φταίνε οι γιατροί. Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι.

 

πηγή

Χαμηλοί μισθοί και ακρίβεια τσακίζουν την ελληνική νεολαία – Επιλέγουν την ατεκνία, λόγω φτώχειας

Υπογεννητικότητα και brain drain συρρικνώνουν την χώρα – Έρευνα της ΔιαΝΕΟσις καταδεικνύει την τραγική κατάσταση στην οποίαν έχει περιέλθει ο «ανθός» της 

 

Το σημερινό ελληνικό δράμα το οποίο βιώνουν οι νέοι στην Ελλάδα αποτυπώνεται στα αποτελέσματα μεγάλης δημοσκοπικής έρευνας την οποία διεξήγαγε η ΔιαΝΕΟσις. Όσον αφορά στα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ελληνική νεολαία, στην κορυφή της σχετικής λίστας βρίσκονται οι χαμηλοί μισθοί, όπως απαντούν οι ίδιοι οι νέοι.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αύξηση κατά 6% του κατώτατου μισθού από την 1η Απριλίου αφορούσε μόλις το 22% του συνόλου των εργαζομένων, οι οποίοι, ωστόσο, παραμένουν καθηλωμένοι «στη ζώνη της φτώχειας» και ζητούν άμεσα και δραστικά μέτρα για την προστασία του εισοδήματός τους. 

 

Κατά κεφαλήν ΑΕΠ και αγοραστική δύναμη των μισθών στην Ελλάδα 

 

Αμέσως μετά τους χαμηλές αποδοχές, έρχονται η ανεργία, το αβέβαιο επαγγελματικό και ασφαλιστικό μέλλον, το ανεπαρκές εκπαιδευτικό σύστημα, η κακή ψυχική υγεία, η αδυναμία δημιουργίας οικογένειας, η έλλειψη αξιοκρατίας δικαιοσύνης, η αδυναμία ανεξαρτησίας-αυτονόμησης, η έλλειψη ευκαιριών, η στέγαση, η μοναξιά, ο περιορισμός ελευθεριών-δικαιωμάτων, η κακή σωματική υγεία, οι φυλετικές και άλλες διακρίσεις να κάνουν τον βίο αβίωτο στους νέους. 

 

Την ώρα που η Ελλάδα «καίγεται» από τον χαμηλό αριθμό γεννήσεων και τη συρρίκνωση του πληθυσμού της, το 80,2% των νέων της χώρας μας δηλώνει ότι δεν προχωρά σε τεκνοποίηση επειδή δεν μπορεί να το κάνει λόγω φτώχειας. Το 52,7% δηλώνει ότι για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα φταίει η κυβέρνηση. Το 49,1% δηλώνει ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας μας θα εξακολουθεί να είναι κακή και στο μέλλον. 

 

Δείτε αποτελέσματα της έρευνας:

 

«Η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν είναι στα όρια της φτώχειας, είναι ίδια η φτώχεια» σημειώνει η ΓΣΕΕ, ζητώντας την επιβολή διατίμησης στα βασικά προϊόντα κατανάλωσης με πλαφόν στις τιμές κυρίως των τροφίμων για έναν χρόνο. 

 

«Η Ελλάδα είναι πρώτη στην κατανομή κερδών στο εθνικό εισόδημα και προτελευταία στη συμμετοχή των μισθών στο εθνικό εισόδημα, ενώ είμαστε δεύτεροι στην ακρίβεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προτελευταίοι στους μισθούς» σημειώνει η Συνομοσπονδία. 

 

Στα ύψη η ακρίβεια 

 

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που παρουσίασε ενόψει της 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης, ο κατώτατος μισθός από το… μακρινό 2011 έχει αυξηθεί μόλις κατά 66 ευρώ καθαρά, την ώρα που η ακρίβεια είναι στα ύψη και ο μέσος μισθός έχει μειωθεί το ίδιο διάστημα κατά 421 ευρώ. 

 

Τα ευρήματα της έρευνας με τίτλο «Τι πιστεύουν οι Έλληνες» παρουσίασαν στην ΕΡΤ ο διευθυντής περιεχομένου της ΔιαΝΕΟσις, Ηλίας Νικολαΐδης, και ο πολιτικός αναλυτής της Metron Analysis Γιάννης Μπαλαμπανίδης. 

 

Πηγή: in.gr  

Οικονομικός Ταχυδρόμος

«Μην φορτίζετε ποτέ το τηλέφωνό σας στο αεροδρόμιο» – Ειδικός κυβερνοασφάλειας εξηγεί το γιατί

Ένας ειδικός σε θέματα κυβερνοασφάλειας προειδοποιεί τους ταξιδιώτες για τους κρυμμένους κινδύνους που κρύβει η φόρτιση των τηλεφώνων τους στο αεροδρόμιο. 

 

Έπειτα από ώρες άσκοπου scrolling, ελέγχου οδηγιών και επικοινωνίας με φίλους και συγγενείς κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, πολλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι η μπαταρία του τηλεφώνου τους έχει εξαντληθεί. Έτσι κατευθύνονται στους βολικούς σταθμούς φόρτισης με θύρες USB που υπάρχουν στους τερματικούς σταθμούς των αεροδρομίων.
 

Ωστόσο, ενώ αυτό είναι βολικό και αυτοί οι σταθμοί μπορεί να φαίνονται ως η ιδανική λύση, πολλοί ταξιδιώτες έχουν βρεθεί προ εκπλήξεως, καθώς οι χάκερς έχουν βρει τρόπους να τους φορτώνουν με ιούς. 

 

Ο Jae Ro, από τον κατασκευαστή προσαρμογέων βύσματος SIGNAL + POWER, εξήγησε τους τρεις λόγους για τους οποίους δεν πρέπει ποτέ να το φορτίζετε το τηλέφωνό σας στο αεροδρόμιο. 

 

1. Κίνδυνος κακόβουλου λογισμικού 

 

Σύμφωνα με τον Jae, ο πρώτος λόγος για να μην φορτίζετε ποτέ το τηλέφωνό σας στο αεροδρόμιο είναι «η ευκολία συνοδεύεται από τεράστιο κίνδυνο ασφάλειας». 

 

«Αυτές οι θύρες μπορούν να παραβιαστούν για να εγκαταστήσουν κακόβουλο λογισμικό (malware) στη συσκευή σας. Αυτό το κακόβουλο λογισμικό μπορεί να παραμονεύει απαρατήρητο, κλέβοντας αθόρυβα ευαίσθητες πληροφορίες, όπως κωδικούς πρόσβασης και τραπεζικά στοιχεία» εξήγησε. 

 

To 2023, η υπηρεσία πληροφοριών και ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών έβγαλε μήνυμα μέσω του επίσημου λογαριασμού της στο twitter του Ντένβερ, στο οποίο έλεγε: «Αποφύγετε τη χρήση δωρεάν σταθμών φόρτισης σε αεροδρόμια, ξενοδοχεία ή εμπορικά κέντρα. Οι κακοποιοί έχουν βρει τρόπους να χρησιμοποιούν τις δημόσιες θύρες USB για να εισάγουν κακόβουλο λογισμικό και λογισμικό παρακολούθησης σε συσκευές».

 

2. Juice jacking

 

Στη συνέχεια, ο εμπειρογνώμονας προειδοποίησε για μια τεχνική που ονομάζεται “juice jacking”. Πρόκειται για την περίπτωση κατά την οποία μπορεί να εγκατασταθεί κακόβουλο λογισμικό μέσω μιας κατεστραμμένης θύρας USB, κλειδώνοντας τη συσκευή ή εξάγοντας όλα τα προσωπικά σας δεδομένα και τον κωδικό πρόσβασης απευθείας στον δράστη. 

 

Λειτουργεί επειδή όταν πρόκειται για smartphones, η παροχή ρεύματος και η ροή δεδομένων περνούν από το ίδιο καλώδιο. «Μόλις μολυνθεί, το τηλέφωνό σας γίνεται ευάλωτο όχι μόνο στο αεροδρόμιο, αλλά οπουδήποτε το πάρετε μαζί σας» τόνισε ο Jae. 

 

3. Έκθεση δεδομένων 

 

Τέλος, η φόρτιση της κινητής συσκευής σας στο αεροδρόμιο μπορεί να οδηγήσει σε ακούσια έκθεση δεδομένων. Ακόμη και αν ο σταθμός φόρτισης δεν έχει παραβιαστεί, μπορεί να κινδυνεύετε. 

 

«Οι σταθμοί φόρτισης μπορούν να μεταφέρουν τόσο δεδομένα όσο και ενέργεια. Ενώ τα τηλέφωνα προτρέπουν τους χρήστες να επιλέξουν μεταξύ των λειτουργιών “Μόνο φόρτιση” και “Μεταφορά αρχείων”, αυτή η προστασία συχνά παρακάμπτεται με τους σταθμούς φόρτισης. Ως αποτέλεσμα, η συσκευή σας θα μπορούσε να είναι ευάλωτη σε υποκλοπή ή εκμετάλλευση δεδομένων. Αυτά τα κλεμμένα δεδομένα μπορούν αργότερα να χρησιμοποιηθούν για κλοπή ταυτότητας ή να πωληθούν στον σκοτεινό ιστό» αποκάλυψε ο εμπειρογνώμονας. 

 

Συμβουλές για να μείνετε ασφαλείς 

 

Εκτός από την έκδοση της προειδοποίησης, ο Jae μοιράστηκε επίσης μερικές συμβουλές για το πώς μπορείτε να φορτίσετε το τηλέφωνό σας με ασφάλεια στο αεροδρόμιο, αν βρεθείτε σε μια κατάσταση όπου το χρειάζεστε. 

 

Η πρώτη συμβουλή είναι να επενδύσετε σε έναν φορητό φορτιστή, ώστε να μην χρειάζεται να βασίζεστε στους δημόσιους σταθμούς φόρτισης. 

 

Δεύτερον, μείνετε σε αξιόπιστες πηγές και χρησιμοποιήστε μόνο τον δικό σας προσωπικό φορτιστή ή δανειστείτε έναν από κάποιον που εμπιστεύεστε – οι πρίζες τοίχου είναι επίσης καλύτερες από τις θύρες USB. 

 

«Αν πρέπει να χρησιμοποιήσετε δημόσιο σταθμό, απενεργοποιήστε τη μεταφορά δεδομένων στο τηλέφωνό σας πριν το συνδέσετε. Αυτό εγγυάται ότι μέσω του καλωδίου ρέει μόνο ρεύμα. Εξετάστε επίσης τα καλώδια “αποκλεισμού δεδομένων”. Τα USB με αποκλεισμό δεδομένων εμποδίζει τη μεταφορά δεδομένων μεταξύ της συσκευής σας και του σταθμού φόρτισης, επιτρέποντας μόνο τη μεταφορά ενέργειας» εξήγησε ο Jae. 

 

πηγή

«Ἑλληνικὴ» ἐξωτερικὴ πολιτική: ἀπὸ κατάντια σὲ κατάντια...

Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα 

Διδάκτορος Ἱστορίας
 

Προσπάθησα αὐτὲς τὶς μέρες νὰ ἐντοπίσω μέσα στὴν Παγκόσμια Ἱστορία κάποια πιὸ πρόστυχη περίπτωση δῆθεν ἀνεξάρτητου κράτους, ποὺ νὰ ἦταν στὴν πραγματικότητα τόσο ξετσίπωτη μαριονέτα ξένων συμφερόντων καὶ ξένων ἀφεντικῶν. Εἰλικρινά, δὲν μπόρεσα νὰ βρω. Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ αὐτὸν τὸν τόπο εἶναι ἕνας ἀδιανόητος ἐφιάλτης. Ὄχι φυσικὰ ὅτι καὶ παλαιότερα εἴχαμε κάποια ἀνεξάρτητη πολιτική, καθὼς σὲ ὅλον τὸν λεγόμενο ἐλεύθερο σύγχρονο βίο μας ἤμασταν προτεκτορᾶτο ἀρχικὰ βρετανικὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀμερικάνικο. Τέτοια ὡστόσο πλήρη καὶ ξεδιάντροπη παράδοση στὸ θέλημα τῶν ἀφεντικῶν καὶ συνάμα τέτοια ὁλοκληρωτικὴ ἕως προδοτικὴ ἐγκατάλειψη τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων δὲν θυμᾶμαι νὰ ἔχουμε ξαναζήσει. 

 

Τὸ ζοῦμε σήμερα ἀπὸ τὴ μακρὰν πιὸ ἀνθελληνικὴ κυβέρνηση ὅλων τῶν ἐποχῶν. Μία κυβέρνηση ποὺ θυμίζω ὅτι ὁλοκλήρωσε τὴν προδοσία τῆς Μακεδονίας, προχωρᾶ τὴ μερικὴ ἐκποίηση ἢ μᾶλλον ἐκχώρηση τοῦ Αἰγαίου στὴν Τουρκία, ὁλοκληρώνει καὶ νομιμοποιεῖ τὸν λαθρεποικισμὸ τῆς πατρίδας μας καὶ κρατᾶ καὶ τὴ γνωστὴ ἄθλια στάση στὸ Οὐκρανικό, ἀφοπλίζοντας τὰ νησιά μας γιὰ νὰ ἐξοπλίσει το φασιστοκαθεστὼς Ζελένσκι καὶ κηρύσσοντας οὐσιαστικὰ τὸν πόλεμο σὲ μία φιλική μας ὑπερδύναμη. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι τώρα βέβαια στὴ συνολικὰ ὀλέθρια δράση τῆς κυβέρνησης σὲ παιδεία, ὑγεία, οἰκονομία, οὔτε στὴν ἀντίχριστη καὶ ἐκκλησιομαχική της στάση: ὁ λόγος ἐδῶ ἀφορᾶ μόνο στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική. 

 

Τὸ πλέον πρόσφατο ὄνειδος σχετίζεται ἀσφαλῶς μὲ τὸ Κόσσοβο. Μὲ τὴν Ἑλλάδα μάλιστα νὰ εἶναι ὁ εἰσηγητής τοῦ ὁνείδους (διὰ χειρὸς Ντόρας), γεγονὸς ποὺ πλέον θέτει σὲ κρίση τὶς σχέσεις μας καὶ μὲ τὴ Σερβία. Καὶ βεβαίως ἴσως αὐτὸ νὰ μὴν ἦταν καὶ τὸ μεῖζον, ἂν π.χ. ἐπρόκειτο γιὰ μία πράξη βασισμένη στὸ δίκαιο καὶ τὴν ἀλήθεια. Ἐδῶ ὅμως μιλᾶμε γιὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο: δηλαδὴ γιὰ τὴν εἰσήγηση εἰσδοχῆς στὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, ὡς μέλους ποὺ πληροῖ ὅλες τὶς προϋποθέσεις δημοκρατικῆς ὀργάνωσης καὶ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἑνὸς μορφώματος ποὺ ἀποτελεῖ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἑνὸς πλυντηρίου μαύρου χρήματος, ἄντρου λαθρεμπορίου καὶ ναρκωτικῶν, ἑνὸς δῆθεν κράτους ποὺ στὴν πραγματικότητα ἄγεται ἀπὸ τὸν ἀκραῖο ἀλβανικὸ ἐθνικισμό, ποὺ κυβερνιέται ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ μαφία, ποὺ ὁ στρατός του ἀποτελεῖται ἀπὸ πρώην μέλη τοῦ UCK καὶ ὅπου φυσικὰ τὰ σερβικὰ μειονοτικὰ δικαιώματα ἀποτελοῦν πραγματικὸ ἀνέκδοτο. Θυμίζω ὅτι μόνο τὰ τελευταῖα 3 χρόνια, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν δηλαδὴ τοῦ τωρινοῦ πρωθυπουργοῦ Ἄλμπιν Κούρτι, ἔχουν καταγραφεῖ σχεδὸν 500 τραμπούκικες ἐθνικιστικὲς ἐπιθέσεις ἐνάντια σὲ μέλη τῆς σερβικῆς κοινότητας καὶ σὲ ἐκπροσώπους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ φυσικὰ μιλᾶμε γιὰ ἕνα μόρφωμα ποὺ καὶ ὁ ΟΗΕ δὲν τὸ ἔχει ἀκόμη ἀποδεχθεῖ ὡς μέλος, γιατί φυσικὰ ὑπάρχουν πολλὲς χῶρες (μεταξὺ δὲ αὐτῶν ἕως σήμερα καὶ ἡ Ἑλλάδα), ποὺ δὲν τὸ ἔχουν ἀναγνωρίσει ἐπισήμως, δεδομένου τοῦ τρόπου ποὺ ἀποσχίστηκε τὸ 2008 ἀπὸ τὴ Σερβία καὶ κήρυξε μονομερῶς τὴ δῆθεν ἀνεξαρτησία του. 

 

Καὶ ἂν ἔκτοτε ἔγιναν κάποια βήματα ἐξομάλυνσης τῆς κατάστασης, οἱ τωρινὲς ἐξελίξεις ὁδηγοῦν σὲ πισωγύρισμα, καθὼς τινάζονται στὸν ἀέρα ὅλα τὰ συμπεφωνημένα τῶν Βρυξελλῶν τὸ 2013 (τότε ποὺ ἡ Σερβία δέχθηκε νὰ συζητήσει ἕνα μορατόριουμ, ἀλλὰ ἐπὶ τῇ βάσει κάποιων δεσμεύσεων τῶν Κοσοβάρων). Θυμίζουμε ὅτι οἱ 3 ὅροι ποὺ εἶχαν συμφωνηθεῖ ἦταν: 1) νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς νόμιμο τὸ δίκτυο τῶν σερβικῶν δήμων τοῦ Κοσόβου, 2) νὰ ἀποζημιωθοῦν οἱ παρανόμως ἀπαλλοτριωμένες σερβικὲς περιουσίες καὶ 3) νὰ ἀποδοθεῖ ἡ κατασχεμένη γῆ στὴν περίφημη μονὴ τοῦ Ντέτσανι (ποὺ χτίστηκε περὶ τὸ 1330 ἀπὸ τὸν Σέρβο βασιλιᾶ Στέφανο Οὐρὸς Γ΄, πατέρα τοῦ περίφημου Στεφάνου Ντουσάν, καὶ ποὺ θεωρεῖται ἐμβληματικὸς ἱερὸς τόπος γιὰ τοὺς Σέρβους - ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ Κόσοβο βέβαια τὸ θεωροῦν οἱ Σέρβοι λίκνο τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τους). Ἀπὸ τοὺς ὅρους αὐτοὺς ὅμως, παρὰ τὴ δέσμευση τῆς Πρίστινα, μέσα σὲ 11 ὁλόκληρα χρόνια ἔκτοτε μόνο ὁ τρίτος (ὁριακὰ) ὑλοποιήθηκε, ἐνῷ οἱ ἄλλοι δύο - καὶ βασικότεροι - ἀθετήθηκαν πλήρως. Καὶ παρὰ ταῦτα, ἡ εἰσήγηση Μπακογιάννη πρότεινε τὴν εἴσοδο αὐτοῦ τοῦ μορφώματος στὸ Εὐρωπαϊκὸ Συμβούλιο, ἀγνοῶντας τὴν ἀθέτηση. Ἢ μᾶλλον, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβέστεροι, δὲν τὴν ἀγνόησε, ἀλλὰ ἀνέφερε ψευδῶς ὅτι οἱ ὅροι ἐκπληρώθηκαν καὶ δήλωσε μάλιστα ὅτι τὸ Σύνταγμα τοῦ Κοσόβου εἶναι δημοκρατικὸ καὶ προοδευτικὸ καὶ δὲν τίθεται θέμα παραβίασης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐκεῖ αὐτὴ τὴ στιγμή. 

 

Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἄκρως ταπεινωτικὸ γιὰ τὴ χώρα μας, γιατί βεβαίως ἡ ὀξύτατη ἐπίθεση περὶ ἀτιμίας καὶ ὑποκρισίας ποὺ δέχθηκε ἡ εἰσηγήτρια ἀπὸ τὴν ἐπίσημη σερβικὴ πλευρὰ δὲν ἀφορᾶ μόνο τὸν ἑαυτό της. Πρωτίστως ὅμως ἔχει ἰδιαίτερη σημασία νὰ τονιστεῖ ὅτι αὐτὴ ἡ στάση εἶναι καὶ ξεκάθαρα ἐναντίον τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων. Τὴν ὥρα π.χ. ποὺ γνωρίζουμε τί προσπαθεῖ νὰ κάνει ἡ Τουρκία ἐδῶ καὶ δεκαετίες στὴ Θράκη καὶ μιλᾶμε καὶ οἱ ἴδιοι γιὰ κίνδυνο κοσσοβοποίησης, ἔρχεται ἡ ἐπίσημη ἑλληνικὴ πλευρὰ ἀνοίγοντας τὸν ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου. Πλὴν δὲ αὐτοῦ, ὑπάρχει καὶ ὁ ἀκόμη ἀμεσότερος κίνδυνος γιὰ τὴν Κύπρο. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ Κύπριοι βουλευτὲς καταψήφισαν τὴν εἰσήγηση στὴν Κοινοβουλευτικὴ Συνέλευση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου στὶς 16 Ἀπριλίου, δήλωσαν μάλιστα ὅτι σαφῶς ἡ Πρίστινα δὲν ἐκπλήρωσε τοὺς ὅρους τῆς συμφωνίας τῶν Βρυξελλῶν καὶ ὅτι ἡ ἀπόφαση ποὺ ἐλήφθη, δημιουργεῖ προηγούμενο καὶ ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ πιθανὴ παρόμοια ἀναγνώριση τοῦ τουρκοκυπριακοῦ ψευδοκράτους. Ὅπως δὲν εἶναι τυχαῖο καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα ἡ κυπριακὴ πλευρὰ καὶ ὁ κυπριακὸς τύπος εἶναι στὰ κάγκελα, μὲ τὴν Ντόρα Μπακογιάννη δέχεται δριμεῖες ἐπιθέσεις γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη εἰσήγησή της. 

 

Καὶ δὲν εἶναι ἐπίσης καθόλου τυχαῖο καὶ τὸ ὅτι μετὰ ἀπὸ τόση κατακραυγὴ βγῆκε ἡ κυβέρνηση καὶ προσπάθησε νὰ χρυσώσει τὸ χάπι διὰ στόματος Γεραπετρίτη, ποὺ δήλωσε ὅτι ἡ ἀπόφαση τῆς προηγούμενης ἑβδομάδας δὲν εἶναι δεσμευτική, ὅτι τὴν τελικὴ ἀπόφαση θὰ τὴν πάρει ἡ Σύνοδος τῶν Ὑπουργῶν καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα θὰ ἀπέχει καὶ δὲν θὰ τὴ στηρίξει. Ἐδῶ ὅμως μιλᾶμε γιὰ κανονικὸ ἐμπαιγμό. Κάποιοι νομίζουν προφανῶς ὅτι ἀπευθύνονται σὲ κλινικὰ κρετίνους. Γιατί φυσικὰ ὄντως ἡ Σύνοδος τῶν Ὑπουργῶν εἶναι ποὺ θὰ πάρει τὴν τελικὴ ἀπόφαση, ἡ ἀπόφαση τῆς 16ης Ἀπριλίου ὅμως δίνει ξεκάθαρα τὸ κλίμα γιὰ τὴ συνέχεια. Καὶ τὸ νὰ βγαίνει ὁ φερόμενος ὡς Ἕλλην ΥΠΕΞ, λέγοντας ὅτι ἡ κυβέρνηση διαφωνεῖ μὲ κάτι ποὺ ἡ ἴδια εἰσηγήθηκε, εἶναι πραγματικὰ ἐξωφρενικό. Ἐκτὸς πιὰ καὶ ἂν ἐννοεῖ ὅτι ἡ Μπακογιάννη κινεῖται ἐκτὸς γραμμῆς ἔχοντας προσωπικὴ ἀτζέντα. Ὅσο γιὰ τὴν τελευταία, βγαίνει καὶ διαμαρτυρόμενη ἀπὸ πάνω γιὰ τὶς ἐπιθέσεις ποὺ δέχθηκε (ἴσως ἤθελε νὰ τῆς ποῦμε καὶ μπράβο γιὰ τὴν ἀχαρακτήριστη στάση της), μὲ τὸ «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ εἰσήγηση δὲν σημαίνει καὶ ἀναγνώριση τοῦ Κοσσόβου ὡς κράτους, ἀλλὰ μιλάει μόνο γιὰ σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ὡστόσο ἀποτελεῖ σόφισμα, ἐπειδὴ ναὶ μὲν τυπικὰ ὄντως δὲν σημαίνει ἀναγνώριση, ἀλλὰ εἶναι προφανὲς ὅτι ἀποτελεῖ σαφὲς βῆμα πρὸς αὐτήν. Καὶ ἐξάλλου, ὅπως προαναφέρθηκε, δὲν ἔχει κἂν βάση: εἶναι ἐντελῶς αἴολη ἡ εἰσήγηση, ἀκριβῶς ἐπειδὴ καὶ τὰ περὶ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπὸ τὴν Πρίστινα ἀποτελοῦν χονδροειδὲς ψέμα. 

 

Ὅσο γιὰ τὸν ἰσχυρισμό της Ντόρας ὅτι οὐδεμία σχέση ἔχει ἡ Κύπρος μὲ τὸ Κόσοβο, προφανῶς εἶναι καλύτερο νὰ μὴν τὸν σχολιάσουμε κἄν. Βλέπουμε λοιπὸν αὐτὲς τὶς μέρες ἕνα ἀκόμη ἀνεκδιήγητο θέατρο σκιῶν. Καὶ δυστυχῶς ζοῦμε ἄλλη μία ντροπή, μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ποὺ μᾶς ἔχει χαρίσει ἡ συγκεκριμένη ἀμερικανοτσολιάδικη κυβέρνηση τοῦ κατάπτυστου ἐνδοτισμοῦ. Μία ἀκόμη πολὺ ἀρνητικὴ ἐξέλιξη, ποὺ καὶ τὸ δίκαιο παραβιάζει καὶ τὶς σχέσεις μας μὲ τὴ Σερβία τορπιλίζει καὶ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα ὑπονομεύει, ὅσον ἀφορᾶ τὸν τουρκικὸ κίνδυνο σὲ Κύπρο καὶ Θράκη. Καὶ τὴν ἴδια ὥρα φυσικά, ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα γύρω μας συνεχίζει ἀμέριμνα τὸν μακάριο ὕπνο της. Ποὺ δὲν εἶναι ἀσφαλῶς ὕπνος τοῦ δικαίου, ἀλλὰ τοῦ ἐξηλιθιωμένου ἀναίσθητου...

Οθόνες και εφηβεία: Πώς τα κινητά «χάλασαν» τους εγκεφάλους των παιδιών

Με το κινητό στο χέρι είναι οι νέοι και δεν το αποχωρίζονται ούτε στις αίθουσες του σχολείου και του πανεπιστημίου. Ακόμη και εν ώρα μαθήματος δεν διστάζουν να ανταλλάσσουν μηνύματα, να ασχολούνται με social media, να ακούν μουσική και να μην ασχολούνται με τον πραγματικό κόσμο. 

 

Η αλλαγή από τα αναλογικά τηλέφωνα, όπως αναφέρει η Independent, με τα κουμπιά και χωρίς πρόσβαση στο Διαδίκτυο, στα smartphones σε συνδυασμό με την πανδημία και τους εγκλεισμούς έχει σαν αποτέλεσμα των 46% των νέων να δηλώνουν ότι είναι σχεδόν συνεχώς συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο. Μάλιστα το 97% των παιδιών έχουν τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας μέχρι την ηλικία των 12 ετών σύμφωνα με την Ofcom.

 

Τον Φεβρουάριο υπουργοί στην Αγγλία έκαναν γνωστή την πρόθεσή τους να απαγορευθούν τα κινητά στα σχολεία με την υπουργό Παιδείας Τζίλιαν Κίγκαν να κάνει λόγο για «ψηφιακούς δαίμονες». 

 

«Πηγαίνεις στο σχολείο, πηγαίνεις για να μάθεις, να κάνεις φιλίες, να μιλήσεις με κόσμο και να κοινωνικοποιηθείς», είπε στο πρόγραμμα Today του ραδιοφώνου του BBC. «Δεν πηγαίνεις για να κάθεσαι με το κινητό στο χέρι ή να στέλνεις μηνύματα ενώ μπορείς να μιλάς με κάποιον», είπε χαρακτηριστικά. 

 

Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά δεν προσέχουν στην τάξη ενώ υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία σύμφωνα με το βιβλίο «Η αγχώδης γενιά» του κοινωνικού ψυχολόγου Τζόναθαν Χάιντ. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι η έκρηξη του χρόνου που δαπανά κανείς online συμπίπτει με ανησυχητική αύξηση των περιστατικών ψυχικής υγείας παγκοσμίως. Όπως αναφέρει σχεδόν 40% των έφηβων κοριτσιών που δαπανούν πάνω από πέντε ώρες στα social media ημερησίως έχουν διαγνωστεί με κλινική κατάθλιψη.

 

Γιατί χάνεται η παιδική ηλικία 

 

Η παιδική ηλικία και η εφηβεία έχει αλλάξει λέει ο Χάιντ. Όλα ξεκίνησαν στην έναρξη της χιλιετίας όταν οι τεχνολογικές εταιρίες άρχισαν να δημιουργούν μια σειρά από προϊόντα με στόχο να διευρύνουν τις δυνατότητες του ίντερνετ. O Χάιντ είναι πολύ ανήσυχος. «Οι εταιρίες έχουν κάνει μικρή ή καθόλου έρευνα για τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των προϊόντων τους στα παιδιά και τους εφήβους. Όταν βρέθηκαν αυξανόμενες αποδείξεις για τις βλάβες που προκαλούν στους νέους τους κατέλαβε μια άρνηση», λέει.

 

Τα επιχειρηματικά μοντέλα που βασίζονταν στη μεγιστοποίηση της δέσμευσης με ψυχολογικά τεχνάσματα ήταν οι «χειρότεροι παραβάτες», λέει. Για να προσθέσει ότι έγιναν γνωστά στα παιδιά «κατά τη διάρκεια ευάλωτων αναπτυξιακών σταδίων, ενώ ο εγκέφαλός τους επανασυνδέεται γρήγορα ως απάντηση στα εισερχόμενα ερεθίσματα».

 

Για τα κορίτσια, μερικές από τις μεγαλύτερες ζημιές προκλήθηκαν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για τα αγόρια, τα βιντεοπαιχνίδια και οι ιστοσελίδες πορνό είχαν τις πιο ανατριχιαστικές επιπτώσεις. 

 

«Σχεδιάζοντας ένα πυροφυλάκιο εθιστικού περιεχομένου για τα μάτια και τα αυτιά των παιδιών και εκτοπίζοντας το φυσικό παιχνίδι και την προσωπική κοινωνικοποίηση, οι εταιρείες αυτές επανασυντόνισαν την παιδική ηλικία και άλλαξαν την ανθρώπινη ανάπτυξη σε μια σχεδόν αδιανόητη κλίμακα», γράφει ο Χάιντ. Οι εταιρείες κατηγορούνται ότι συμπεριφέρονται όπως οι βιομηχανίες καπνού και ατμίσματος, σχεδιάζοντας προϊόντα υψηλής εθιστικότητας και παρακάμπτοντας τους νόμους προκειμένου να τα πουλήσουν σε ανηλίκους. 

 

Συμπεριφορές που τρομάζουν 

 

Είναι τρομακτικό. Αναπτυξιακά οι εγκέφαλοι των παιδιών δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε όλα τα παραπάνω. Τα τμήματα του εγκεφάλου που συνδέονται με την επιβράβευση ωριμάζουν νωρίτερα αλλά o μετωπικός φλοιός που είναι υπεύθυνος για τον αυτοέλεγχο και τη δύναμη της θέλησης δεν είναι σε πλήρη λειτουργικότητα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των 20 δημιουργώντας ένα τοξικό κοκτέιλ όταν αναλαμβάνουν οι αλγόριθμοι, οι οποίοι έχουν κατασκευαστεί έτσι για να κρατούν όμηρους ακόμη και τους ενήλικες για ώρες. 

 

Ο Χάιντ παραθέτει την ιστορία μιας μητέρας από τη Βοστώνη, η οποία είπε ότι ένιωθε ότι είχε χάσει τη 14χρονη κόρη της Έμιλι. Αν και τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της προσπάθησαν να περιορίσουν το χρόνο που περνούσε στο Instagram δεν τα κατάφεραν. «Σε μία στιγμή κρίσης μπήκε στο τηλέφωνο της μητέρας της, απενεργοποίησε το λογισμικό που ρύθμιζε το χρόνο χρήσης του διαδικτύου και απείλησε να αυτοκτονήσει αν το επενέφεραν», αποκαλύπτει. 

 

Παγκόσμιο φαινόμενο 

 

Το φαινόμενο δεν είναι μόνο αμερικανικό αλλά παγκόσμιο. Υπάρχουν τέσσερις θεμελιώδεις «βλάβες» που προκαλούνται από τη νέα «παιδική ηλικία που βασίζεται στο τηλέφωνο», όπως υποστηρίζει ο Χάιντ: κοινωνική στέρηση, στέρηση ύπνου, κατακερματισμός της προσοχής και εθισμός.

 

Η πρώτη είναι προφανής. «Τα παιδιά χρειάζονται πολύ χρόνο για να παίζουν μεταξύ τους, πρόσωπο με πρόσωπο, για να προωθήσουν την κοινωνική ανάπτυξη», λέει ο Χάιντ. 

 

Οι έφηβοι που περνούν περισσότερο χρόνο δια ζώσης με τους συνομηλίκους τους έχουν καλύτερη ψυχική υγεία, σύμφωνα με έρευνες, ενώ όσοι περνούν περισσότερο χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από κατάθλιψη και άγχος. 

 

Αλλά το ποσοστό των 17-18χρονων στις ΗΠΑ που δήλωσαν ότι κάνουν παρέα με τους φίλους τους «σχεδόν κάθε μέρα» μειώθηκε δραματικά από το 2009 και μετά. Ο χρόνος που δαπανάται για την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους στο διαδίκτυο έχει αντικαταστήσει την πραγματική ζωή – και η ψυχική υγεία των εφήβων έχει πάρει μια αντίστοιχη βουτιά. 

 

Η δεύτερη είναι λιγότερο σαφής, αλλά η έξαρση των προβλημάτων ύπνου – που είχαν σταθεροποιηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 2010, αλλά συνέχισαν την απότομη ανοδική τους πορεία το 2013 – έχει συνδεθεί με την παιδική ηλικία που βασίζεται στο τηλέφωνο. Υπάρχουν «σημαντικές συσχετίσεις» μεταξύ της υψηλής χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του κακού ύπνου, σύμφωνα με μια ανασκόπηση 36 μελετών. 

 

Μελέτη δεδομένων από το Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε ότι η έντονη χρήση των μέσων ενημέρωσης μέσω οθόνης «σχετίζεται με μικρότερη διάρκεια ύπνου, μεγαλύτερη καθυστέρηση ύπνου και περισσότερες αφυπνίσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου». Οι έφηβοι χρειάζονται περισσότερο ύπνο από τους ενήλικες. Όσοι στερούνται ύπνου δεν συγκεντρώνονται και δεν συγκρατούν πληροφορίες τόσο καλά όσο εκείνοι που κοιμούνται οκτώ ώρες τη νύχτα. 

 

Η έλλειψη προσοχής 

 

Οι ενήλικες είναι πολύ εξοικειωμένοι με την τρίτη βλάβη: τον κατακερματισμό της προσοχής. Το συνεχές ping από τις αμέτρητες ομάδες WhatsApp είναι αρκετά δύσκολο να τα βγάλει κανείς πέρα ως ενήλικας. 

 

Μια μελέτη διαπίστωσε ότι ο μέσος έφηβος λαμβάνει 192 ειδοποιήσεις την ημέρα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις εφαρμογές επικοινωνίας, το οποίο αντιστοιχεί σε 11 ανά ώρα εγρήγορσης ή μία κάθε πέντε λεπτά. «Όσο δύσκολο κι αν είναι για έναν ενήλικα να παραμείνει προσηλωμένος σε έναν νοητικό δρόμο, είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν έφηβο, ο οποίος έχει ανώριμο μετωπιαίο φλοιό και επομένως περιορισμένη ικανότητα να πει όχι σε παρακαμπτήριες ράμπες», γράφει ο Χάιντ. Υποστηρίζει ότι η ατελείωτη ροή «επιβαρύνει την ικανότητα των νέων να σκέφτονται και μπορεί να αφήσει μόνιμα σημάδια στον ταχέως αναδιαμορφούμενο εγκέφαλό τους». 

 

Η παγίδα του εθισμού 

 

Τέλος υπάρχει και ο εθισμός. Αυτό προέρχεται από τους δημιουργούς εφαρμογών που σχεδιάζουν προϊόντα που μοιράζουν μεταβλητές «ανταμοιβές», προκαλώντας «εκρήξεις» ντοπαμίνης που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Χρησιμοποιούν «κάθε τέχνασμα στην εργαλειοθήκη των ψυχολόγων για να αγκιστρώσουν τους χρήστες τόσο βαθιά όσο οι κουλοχέρηδες αγκιστρώνουν τους τζογαδόρους». Οι έφηβοι είναι πολύ πιο επιρρεπείς σε αυτά τα «κόλπα» από ό,τι οι ενήλικες, λόγω του προαναφερθέντος μετωπιαίου φλοιού, ο οποίος δεν έχει ωριμάσει μέχρι την ηλικία των 20 ετών και μετά. 

 

Πώς μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος 

 

Υπάρχει τρόπος να σπάσει αυτό το εξαιρετικά επιζήμιο μοτίβο; Ναι, σύμφωνα με τον Χάιντ, αλλά θα χρειαστεί ισχυρή και συλλογική δράση για να καθυστερήσει η ηλικία κατά την οποία τα παιδιά αποκτούν smartphones και λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας τη μετάβαση από την παιδική ηλικία που βασίζεται στο τηλέφωνο σε μια παιδική ηλικία που βασίζεται στο παιχνίδι. 

 

Ο εθελοντικός συντονισμός μπορεί να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο εδώ. Για παράδειγμα, μια ομάδα γονέων σε ένα σχολείο μπορεί να αποφασίσει συλλογικά ότι κανένα από τα παιδιά τους δεν θα επιτρέπεται να χρησιμοποιεί τηλέφωνα μέχρι μια ορισμένη ηλικία. Αυτή η ομαδική απόφαση σημαίνει ότι τα παιδιά δεν αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο αποκλεισμένα. Αν μπορείτε, η μη κατοχή τηλεφώνου γίνεται ακόμη και κανόνας. 

 

Ο Χάιντ επισημαίνει επίσης τεχνολογικές λύσεις, όπως η εισαγωγή καλύτερων «βασικών» τηλεφώνων για την αποφυγή της χορήγησης smartphones στα παιδιά, θήκες με δυνατότητα κλειδώματος για τα τηλέφωνα και γρήγορες και εύκολες μέθοδοι επαλήθευσης της ηλικίας. 

 

Τέλος, οι κυβερνήσεις πρέπει να παρέμβουν. Νόμοι όπως η απαίτηση από όλες τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να επαληθεύουν την ηλικία των νέων χρηστών και πολιτικές που απαιτούν από τα σχολεία να επιβάλλουν τον κανόνα «τα τηλέφωνα στα ντουλάπια» κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, θα μπορούσαν να έχουν μεγάλο αντίκτυπο. 

 

Το κυριότερο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι δεν είναι πολύ αργά για να γίνει μια αλλαγή, λέει ο Χάιντ: «Όταν νέα καταναλωτικά προϊόντα αποδεικνύονται επικίνδυνα, ιδίως για τα παιδιά, τα ανακαλούμε και τα κρατάμε εκτός αγοράς μέχρι ο κατασκευαστής να διορθώσει το σχεδιασμό. Το 2010, οι έφηβοι, οι γονείς, τα σχολεία, ακόμη και οι εταιρείες τεχνολογίας δεν γνώριζαν ότι τα smartphones και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν τόσες πολλές βλαβερές συνέπειες. Τώρα το ξέρουμε». 

 

Μηδενική ανοχή και στα ελληνικά σχολεία 

 

Αποφασισμένη να δείξει μηδενική ανοχή στη χρήση κινητών στα σχολεία είναι και η Ελλάδα. Με πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, οι ποινές για την κατοχή κινητού τηλεφώνου εντός του σχολικού χώρου θα είναι αυστηρές: σε περίπτωση που εντοπιστεί μαθητής με κινητό στην τάξη, θα επιβάλεται ωριαία αποβολή ενώ εάν υπάρξει υποτροπή, η αποβολή θα είναι ημερήσια. Στην οριστική αποβολή, την «αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος», θα καταφεύγουν οι αρμόδιοι στην περίπτωση περιστατικών εκφοβισμού συμμαθητών τους. 

 

Ακόμη, μαθητές οι οποίοι αναρτούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περιεχόμενο που εκθέτει ή διακωμωδεί συμμαθητές τους κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου, θα αντιμετωπίζουν ακόμα και οριστική αποβολή από το σχολείο τους, σημειώνοντας ότι αυτή θα είναι η αυστηρότερη από τις ποινές που θα επιβληθούν. Επιπλέον, προβλέπεται η εφαρμογή της υποχρεωτικής παράδοσης των κινητών τηλεφώνων καθημερινά στο σχολείο με την έναρξη του μαθήματος, προληπτικά, για να αποτραπεί η μη επιτρεπόμενη χρήση τους. 

 

https://mumdadandkids.gr

Κινηματογραφικό must ο αμερικανικός Εμφύλιος του μέλλοντος

Γράφει ο Ορέστης Μαλτέζος

 

Μια ομάδα τεσσάρων πολεμικών ανταποκριτών ακολουθούν μια γεμάτη αδρεναλίνη διαδρομή, σε μια κατακερματισμένη Αμερική του κοντινού μέλλοντος που ισορροπεί στο χείλος του γκρεμού.
 

Δεν υπάρχει κανένα απτό στοιχείο που να κατατάσσει τον “Εμφύλιο Πόλεμο” στο είδος της επιστημονικής φαντασίας και παρόλα αυτά δεν παρατηρείται καμιά απόσταση από τις προηγούμενες ταινίες του Alex Garland, όπως το “Ex Machina” και το “Annihilation”. Είναι μια τρομακτική συνειδητοποίηση ότι όσα παρακολουθούμε αποτελούν ταυτόχρονα έναν δυστοπικό εφιάλτη και μια ολότελα επίκαιρη κατάσταση που θα μπορούσε να εκτυλίσσεται κυριολεκτικά την αυριανή μέρα, μετατρέποντας την ταινία αυτή σε μια δυσβάσταχτη εμπειρία.

 

Σε πρώτο επίπεδο, παρακολουθούμε ένα road-trip μιας ομάδας τεσσάρων πολεμικών ανταποκριτών, η σύνθεση της οποίας έχει και αυτή τη σημασία της μέσα στο πολυεπίπεδο έργο του Garland – μαζί με τους δύο κορυφαίους ανταποκριτές βρίσκονται ένας θρυλικός, αλλά ανήμπορος λόγω ηλικία, να πραγματοποιήσει την αποστολή δημοσιογράφος και μια νεαρή κοπέλα στην πρώτη της απόπειρα να εξασκήσει το επάγγελμα. Στον δρόμο τους για την Ουάσιγκτον γινόμαστε μάρτυρες μιας Αμερικής ερειπωμένης και εγκαταλελειμμένης. 

 

Βλέπουμε πώς η δουλειά των ανταποκριτών τους φέρνει αντιμέτωπους με τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και πώς οδηγούνται σε μια σκληρότητα για αυτοπροστασία. Αυτό εκφράζεται πρωτίστως μέσω της Λι, που υποδύεται μια συγκλονιστική Kirsten Dunst, η οποία μετουσιώνει το διττό της απάνθρωπης αποστασιοποίησης και τους ωκεανούς σκέψεων και συναισθημάτων πίσω από το πρόσωπό της, λειτουργώντας ως μέντορας της Τζέσι που πραγματοποιεί το δικό της ταξίδι ανακάλυψης των μεθόδων αυτοπροστασίας.

 

Το σεναριακό πρόσχημα της ταινίας έχει τη διάθεση να αναλύσει τον ακραίο διχασμό που συναντάει κανείς όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο έτσι όπως εκφράζεται την τελευταία δεκαετία στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Ο Garland καταφέρνει δύο εξαιρετικά συγγραφικά επιτεύγματα: το πρώτο είναι να μην αναφέρεται ποτέ κάποια συγκεκριμένη χρονολογία, με την αίσθηση ότι όλα μπορούν να συμβαίνουν αυτή τη στιγμή να υπερβαίνει μια τέτοια ανάγκη. 

 

Το δεύτερο είναι πως καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας κανένας δεν παίρνει θέση στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Δεν μαθαίνουμε ποτέ τα αίτια της απόσχισης των πολιτειών, δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη για το ποιος κρύβεται από πίσω, κανένα όνομα δεν αναφέρεται ποτέ. Υπάρχουν μόνο δύο αντίπαλοι στρατοί και η αφήγηση του Garland είναι τόσο σφιχτά δομημένη, που ξεχνάς να αναρωτηθείς και ο ίδιος. 

 

Ο Εμφύλιος Πόλεμος του Garland 

 

Πολύ συχνά δεν διακρίνεις καν σε ποιο στρατόπεδο ανήκουν οι στρατιώτες που εμφανίζονται στην οθόνη και γίνεσαι απλά μάρτυρας αποτρόπαιων και ανατριχιαστικών συμπεριφορών, μιας πραγματικότητας που καμία πλευρά ποτέ σε κανέναν πόλεμο δεν παραδέχεται, ότι ο επίσημος σκοπός ενός πολέμου είναι διαφορετικός από τον πραγματικό, γεννώντας στον άνθρωπο μια βιαιότητα χωρίς αντίκρισμα. Οι πιο ενοχλητικές σκηνές της ταινίας καταφέρνουν να είναι αυτές στις οποίες οι ανταποκριτές συναντούν πολίτες και το ζητούμενο για τον Garland είναι να δείξει τις αντιδράσεις των χαρακτήρων απέναντι σε όσα γίνονται μάρτυρες.

 

Ούτε οι ίδιοι παίρνουν κάποια θέση υποστήριξης μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, αλλά ο Garland τους αξιοποιεί για να υπονοήσει την ηθική πλευρά του επαγγέλματος αυτού, με τις φωτογραφίες που τραβούν με τις μηχανές τους να είναι ένας ατελείωτος εφιάλτης και ταυτόχρονα το όνειρο κάθε δημοσιογράφου να έχει στα χέρια του, το οποίο πηγαίνοντάς το ένα βήμα παραπέρα αφορά και εμάς ως καταναλωτές αυτού του είδους ωμής γραφικότητας. 

 

Η ταινία δεν αφήνει το περιεχόμενο να μιλήσει από μόνο του και ο Garland σκηνοθετεί συνταρακτικές σκηνές είτε αφορούν διαλόγους είτε μια από τις καλύτερες απεικονίσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων που έχουμε δει στην οθόνη. Η εξαιρετική δουλειά στον σχεδιασμό ήχου τη μετατρέπει σε ενεργό στοιχείο της αφήγησης, καθώς μας βάζει εντός της δράσης όπου κάθε αντίληψη ζωής αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο, ενώ η κινηματογράφηση του φινάλε, αρκεί για να κάνει τον Garland αποδέκτη σημαντικών βραβείων. 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Alex Garland 

Πρωταγωνιστούν: Kirsten Dunst, Wagner Moura, Cailee Spaeny, Stephen McKinley Henderson, Sonoya Mizuno, Nick Offerman, Jesse Plemons

 

Σε συνεργασία με το filmy

πηγή

“Φροντιστήριο” για υποψήφιους Ευρωβουλευτές

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
 

1η Διαπίστωση: είναι πρώτη φορά που οι Ευρωεκλογές στην μακρόχρονη επαναληπτική διαδρομή τους γίνονται εν μέσω σκηνικού πολέμου που ακουμπάει την ίδια την Ευρώπη (από πάνω βλ.Ουκρανία, από κάτω βλ. Μέση Ανατολή και εν μέσω εξελίξεων εις τα Βαλκάνια και το Αιγαίο)
 

2η Διαπίστωση: είναι πρώτη φορά που στην λεγόμενη Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των πολλών ονείρων και υποσχέσεων, οι χώρες της ΕΕ μεταπίπτουν η μία μετά την άλλη κατά τα λεγόμενα των κυβερνήσεων τους σε “οικονομίες πολέμου” δηλ.προετοιμάζουν και ενισχύουν τις εν γένει ενέργειες τους αν ξεσπάσει και εμπλακούν έμμεσα ή άμεσα στο κακό.

 

3η Διαπίστωση: είναι πρώτη φορά που το κοινωνικό κοκτέιλ των κατά τόπους χώρων της ΕΕ έχει αλλάξει δραματικά με το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, με συνέπειες οι φυλετικές εντάσεις να δυναμιτίζουν την καθημερινότητα του Μέσου Ευρωπαίου Πολίτη. 

 

4η Διαπίστωση: είναι πρώτη φορά που στην πάλαι ποτέ πλούσια ΕΕ μιλούν για επιστιστική, ενεργειακή κρίση και καλλιεργητική παραγωγή με όρους κλιματικής αλλαγής και αποτυπώματος άνθρακος, παραβλέποντας την επίδραση των παραμέτρων μιας ανοιχτής σύγκρουσης προς τα Ανατολικά και αυτό για να μην προκαλέσουν ταραχή στους λαούς της επίπλαστης ευρωπαϊκής ευμάρειας.

 

5η Διαπιστωση: είναι πρώτη φορά που η ΕΕ μιλάει για την ανάγκη του μετασχηματισμού της σε ενιαία στρατιωτική δύναμη, κάτι σαν ΝΑΤΟ. 

 

6η Διαπίστωση: είναι πρώτη φορά που οφθαλμοφανώς οι ΗΠΑ (ακολουθεί και η Κίνα) επιθυμούν να μην υπάρχει στα πόδια τους η ΕΕ. 

 

7η Διαπίστωση: είναι πρώτη φορά που τα λόγια πριν δεκαετίες του Αγίου Παϊσίου προβληματίζουν όταν έλεγε “εκεί στην Ευρώπη θα κυβερνήσουν με τον σατανισμό και αυτό δεν έχει ευλογία”.

 

Ο Άγιος έδωσε και άλλες διευκρινήσεις για το άδηλον μέλλον του συνεταιρισμού αυτού που ” επευλογεί ” νόμους που επιφέρουν την πτώση του Πύργου της Βαβέλ και την διάλυση του. 

 

8η Διαπίστωση και τέλος: αγαπητοί υποψήφιοι γνωρίζετε ότι μπορεί να συμμετάσχετε σε ένα κοινοβούλιο που από την μια στιγμή στην άλλη να μετασχηματιστεί σε πολεμικό, ενόψει παγκόσμιας σύρραξης των μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων; 

 

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η κυβέρνηση να ενδιαφερθεί για την εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας

Παρακολουθούμε με ανησυχία την εμπλοκή στην Ερυθρά Θάλασσα της φρεγάτας ΥΔΡΑΣ σε μία επικίνδυνη αποστολή με την οποία το Δημοκρατικό - Πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ είχε διαφωνήσει. 

 

Ας ενδιαφερθεί καλύτερα η κυβέρνηση της ΝΔ να στείλει πλοίο για την εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στην Ανατ. Μεσόγειο, στο Καστελόριζο και στην προστασία της Κύπρου, αντί να σπαταλά εθνικούς πόρους σε υπερπόντιες πολεμικές αποστολές.
 

Η λύση στην κρίση της Ερυθράς Θάλασσας είναι- σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ΟΗΕ - η επαύξηση των διπλωματικών προσπαθειών για τερματισμό των συγκρούσεων στην περιοχή της Γάζας και η προστασία των Παλαιστινίων, ανοίγοντας έτσι ένα παράθυρο ευκαιρίας στην ειρήνη.

 

Με εκτίμηση,

Γραφείο Τύπου της ΝΙΚΗΣ

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης: Μέγας ο κίνδυνος των Χριστιανών που καταφεύγουν στους μάγους

Σήμερα η κοινωνία μας πάσχει πνευματικά. Η κυριότερη αιτία είναι η απομάκρυνσή μας από τον Θεό. Μπορεί να ονομαζόμαστε χριστιανοί, αλλά στην ουσία ν’ απέχουμε πολύ από τη ζωή που πρέπει να κάνει ένας πραγματικός χριστιανός. Γι’ αυτό και ο Κύριος παραχωρεί μερικές φορές στη ζωή μας παιδαγωγικές τιμωρίες, ώστε ο λίγος πόνος απ’ αυτές να μας βοηθά να συνερχόμαστε πνευματικά. Έτσι έκανε και στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ισραήλ. Όταν αυτός ολιγοπιστούσε και απομακρυνόταν από τον Θεό και ειδωλολατρούσε, ο Θεός έπαιρνε τη χάρη του. Όταν όμως ο Ισραήλ ερχόταν σε συναίσθηση και μετανοούσε, ο Κύριος, βλέποντας τη μετάνοιά του, τον συγχωρούσε.

 

Πολλοί δικαίως υποστηρίζουν ότι η υπάρχουσα σήμερα οικονομική και πνευματική κρίση, οι διάφορες ασθένειες κλπ. είναι αποτέλεσμα της δικής μας απομακρύνσεως από τον Θεό. Μπορεί κατά το άγιο Βάπτισμα να αποταχθήκαμε τον σατανά και μαζί μ’ αυτόν τα όργανά του, δηλαδή τους μάγους και τις μάγισσες, αλλά μετά να επανερχόμαστε σε παλιές συνήθειες και να ζητούμε τη βοήθειά τους.

 

Οι Άγιοι τής Εκκλησίας, έχοντας τον θείο φωτισμό, γνωρίζουν τις αιτίες των πειρασμών που συναντούμε στη ζωή μας και μας βοηθούν πολύ με τις πρεσβείες τους, αλλά και με τα συγγράμματά τους, που είχαν γράψει όταν ζούσαν.

✶✶✶

 

Ό άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ένας μεγάλος σύγχρονος Άγιος (1749-1809), προείδε ότι μία από τις βασικές αιτίες των δοκιμασιών, που σήμερα υφιστάμεθα, είναι και η καταφυγή μας, σε δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας, στους μάγους. Γι’ αυτό μας δίνει πολύ ωραίες και χρήσιμες συμβουλές στο θέμα αυτό, οι οποίες είναι και πολύ επίκαιρες και μας βοηθούν πολύ στον πνευματικό αγώνα μας. Γράφει λοιπόν:

 

«Για να προφυλαγόμαστε από τα μαγικά, τις δαιμονικές ενέργειες και τους μάγους, πρέπει όλοι, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, να έχουμε τον τίμιο Σταυρό κρεμασμένο στον λαιμό μας, καθώς διαβάζουμε στον βίο των πέντε Μαρτύρων, ότι και οι παλαιοί Χριστιανοί όλοι είχαν σταυρό στον λαιμό τους και γι’ αυτό ο αποστολικός πατήρ άγιος Παγκράτιος, επίσκοπος Ταυρομενίας, σε όσους Χριστιανούς βάπτιζε, έδινε κι ένα σταυρό. Διότι οι δαίμονες και ο διάβολος φοβούνται πολύ τον τύπο του τιμίου Σταυρού και φεύγουν φοβισμένοι από εκεί που τον βλέπουν, καθώς και οι ίδιοι οι δαίμονες ομολόγησαν. Διότι, όταν κάποτε ρωτήθησαν από τον άγιο Ιωάννη τον Βοστρηνό, ο οποίος είχε εξουσία κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, ποια πράγματα των Χριστιανών φοβούνται περισσότερο, αποκρίθηκαν ότι φοβούνται πολύ τρία πράγματα: τον Σταυρό που φορούν οι Χριστιανοί στον λαιμό τους, το άγιο Βάπτισμα και τη θεία Κοινωνία. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο και αποτελεί μεγάλη προφύλαξη το να κάνουν οι Χριστιανοί τον σταυρό τους κάθε φορά που θα πιουν νερό ή που θ’ αρχίσουν την εργασία τους ή το φαγητό τους, ή θα κάνουν κάποιο έργο, όπως παραγγέλλει ο άγιος Κύριλλος, επίσκοπος Ιεροσολύμων.

 

» Μεγάλο δε όπλο κατά του διαβόλου είναι και το να έχουν οι Χριστιανοί στο σπίτι τους το ιερό Ευαγγέλιο, διότι λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι στο σπίτι εκείνο που υπάρχει το ιερό Ευαγγέλιο δεν μπαίνει ο διάβολος.

 

» Τα ανδρόγυνα, για να μη φοβούνται τις δαιμονικές ενέργειες και τα μάγια, όταν στεφανώνονται, πρέπει να εξομολογούνται προ του γάμου, να νηστεύουν τρεις μέρες, κατόπιν να στεφανώνονται και στη συνέχεια να μεταλαμβάνουν τα θεία Μυστήρια.

 

» Αν μερικές φορές για την ολιγοπιστία των Χριστιανών δείχνουν οι δαίμονες διάφορα σημεία στα σπίτια ορισμένων ανθρώπων ή σε άλλους τόπους, εκεί πρέπει να καλείται ιερέας να ψάλει Αγιασμό, να ραντίζεται με τον Αγιασμό ο τόπος, και τότε με τη θεία χάρη διαλύεται η ενέργεια των δαιμόνων. Μάλιστα δέ, όταν κάποιος Χριστιανός έχει να κτίσει σπίτι, ας παίρνει τον ιερέα να ψάλει Αγιασμό, να διαβάζει από το Ευχολόγιο την ευχή επί θεμελίου λίθου, και μετά να τοποθετείται ο θεμέλιος λίθος του σπιτιού. Αυτή την τελετή του Αγιασμού μπορεί να την κάνει και για άλλες περιστάσεις της ζωής του.

 

» Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή κάποιος δεν προστρέξει στους ιερείς και στην Εκκλησία για να ζητήσει σε ορισμένες δύσκολες περιπτώσεις τη βοήθειά τους, αλλά απευθυνθεί στους μάγους, τότε αυτός θα λάβει από τον Θεό φοβερές τιμωρίες τόσο στην παρούσα ζωή, όσο και στη μέλλουσα, διότι θα απωλέσει τη βασιλεία του Θεού, όπως βεβαιώνει και ο απόστολος Παύλος: “Φανερά εστί τα έργα της σαρκός, άτινά εστι ειδωλολατρία, φαρμακεία… α προλέγω υμίν, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν” (Γαλ. 5:19).

 

» Όταν ο Χριστιανός αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής με υπομονή, καρτερία και πίστη στον Θεό, και δεν ζητήσει βοήθεια από τους μάγους, τότε, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, την ημέρα της Κρίσεως ο Χριστός θα τον πάρει από το χέρι, θα τον δείξει σε όλους τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους και σε όλους τους Αγίους και θα πει: “Αυτός ο άνθρωπος, στον καιρό που είχε ασθενήσει, αν και οι άλλοι τον παρώτρυναν να καταφύγει στους μάγους, για να τον κάνουν αυτοί καλά, δεν υπάκουσε, αλλά προτίμησε να πεθάνει καλύτερα, παρά να αρνηθεί τη δική μου αγάπη και την πίστη του σ’ εμένα”, και θα του χαρίσει πολλούς στεφάνους (Λόγος 5ος κατά Ιουδαίων).

 

» Γι’ αυτό σας συμβουλεύω, αδελφοί μου, φυλαχθείτε, για την αγάπη του Χριστού και για τη σωτηρία της ψυχής σας, φυλαχθείτε από τους μάγους και τις μάγισσες και μη μεταχειρίζεσθε κανένα είδος μαγείας. Σε όλες τις περιστάσεις και ανάγκες να προστρέχετε στη βοήθεια του Θεού, στην προστασία της Θεοτόκου και στις πρεσβείες των Αγίων, ώστε έτσι να ελευθερώνεστε από τις ασθένειες και από όλους τους πειρασμούς, και τότε θα λυτρωθείτε από την αιώνια κόλαση, εφόσον βέβαια και η υπόλοιπη ζωή σας είναι σύμφωνη με τις εντολές του Θεού. Έτσι θ’ αξιωθείτε της ουρανίου Βασιλείας».

 

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

 

Πηγή: https://www.koinoniaorthodoxias.org/

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

Ελλάς, χώρα ηρώων

Του Χρήστου Μπολώση

 

Αγαπητοί μου συμπολίτες, που λέει και ο κ. πρωθυπουργός, έχετε αναλογισθεί ποτέ πόσα μνημεία μας περιτριγυρίζουν και δεν γνωρίζουμε την ιστορία τους και το τι ακριβώς συμβολίζουν; Και δεν μιλώ βέβαια για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου ή τους ανδριάντες του Κολοκοτρώνη, του Τρικούπη και άλλων, των οποίων την ιστορία, λίγο πολύ την ξέρουμε.
 

Μιλάω για μνημεία τα οποία άλλα θέλουν να πουν και άλλα λένε. Μιλάω για μνημεία, που είναι… μνημεία βλακείας. Μιλάω για μνημεία τραβηγμένα από τα μαλλιά, που στήθηκαν για να στηθούν.

 

Μπαίνοντας λοιπόν στην Αθήνα ερχόμενος από τα Μεσόγεια, η κίνηση που είναι μόνιμη σ΄ εκείνο το σημείο, σε αναγκάζει να σταματήσεις όξω από το Μέγαρο της ΕΡΤ. Χαζεύοντας βλέπεις στο προαύλιο μία στήλη, σαν επιτύμβια δείχνει, που παριστάνει την αγωνιώδη προσπάθεια μερικών ανθρώπων να βγουν από ένα ασανσέρ στο οποίο έχουν κλεισθεί, προφανώς λόγω διακοπής του ρεύματος, ή λόγω βλάβης, ή επειδή δεν πλήρωσε ο διαχειριστής τον λογαριασμό της ΔΕΗ.

 

Επειδή είσαι και περίεργος αλλά και φιλομαθής γκουγλάρεις το «μνημείο ΕΡΤ» και διαβάζεις: «Ένταση και φαιδρότητα στην αποκάλυψη του “μνημείου των νεκρών” της ΕΡΤ» και συνεχίζεις: «”Στα κάγκελα της ΕΡΤ δεν μπήκε το τανκς και κανένας Ντερτιλής δεν δολοφόνησε το Διομήδη Κομνηνό και τα άλλα παιδιά την επομένη του Πολυτεχνείου. Στην ΕΡΤ μπήκε, όμως, το τανκς της ανεργίας και της ανασφάλειας, και αυτή η ανασφάλεια και η ανεργία είναι που έστειλε τους ανθρώπους στον άλλο κόσμο”. Με αυτή τη φράση, του επικεφαλής της ΕΡΤ Διονύση Τσακνή, κορυφώθηκε σήμερα το κυβερνητικό αφήγημα προς “τιμήν των 23 εργαζομένων και αλληλέγγυων που έχασαν τη ζωή τους τη διετία 2013-2015” εξαιτίας της απόφασης της κυβέρνησης Σαμαρά να κλείσει την κρατική τηλεόραση». Σφουγγίζεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι «καλά 23 εργαζόμενοι πέθαναν διότι ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ;». Φίλε όσο κι αν περιμένεις ουδείς θα σου απαντήσει.

 

Συνεχίζεις περίλυπος και σκυθρωπός με το μυαλό στους ήρωες και καθώς φτάνεις στη διασταύρωση της Πανεπιστημίου με τον πεζόδρομο της Κοραή, εκεί στη γωνία σηκώνεις τα δακρυσμένα μάτια σου και διαβάζεις μία εντοιχισμένη πλάκα: «Την περίοδο 1962-1964 στο κτίριο αυτό στεγάστηκε η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος, ΕΦΕΕ, η οποία με τους αγώνες όλων των φοιτητών συνέβαλε στην προαγωγή της παιδείας, του πολιτισμού και του εκδημοκρατισμού της δημόσιας ζωής της χώρας». Ταρακουνιέσαι σύγκορμος. Τι λες βρει παιδί μου, εδώ στεγάστηκε η ΕΦΕΕ χάρη στις άοκνες προσπάθειες της οποίας οδηγήθηκε η χώρα στον εκδημοκρατισμό; Αφού θυμίσουμε ότι από τον πολύ εκδημοκρατισμό σε λίγο είχαμε την 21η Απριλίου, αναρωτιόμαστε, τι ακριβώς τιμά η πινακίδα. Το ότι εκεί μέσα υπήρχε μια παλιογραφομηχανή, ένας κάλαθος αχρήστων και μερικά τασάκια τίγκα στο αποτσίγαρο; Ε δεν ήτανε ούτε το Χάνι της Γραβιάς, ούτε οι Βερσαλλίες, που υπεγράφη η ομώνυμη Συνθήκη, που τσάντισε τους Γερμανούς. Αν κάνουμε εθνικό κειμήλιο ένα γραφειάκι τότε τι να πει το γραφείο του Παλαμά, του Παπαδιαμάντη, αλλά και του Ψαθά, του Τσιφόρου και τόσων άλλων. Ψυχραιμία παιδιά. Οι ήρωες δεν κατασκευάζονται.

 

Κατηφορίζοντας την Πανεπιστημίου να σου άλλο ένα μνημείο, μικρότερο, όπου διαβάζεις: «Αφιερώνεται στη μνήμη των Αγωνιστών Επαγγελματοβιοτεχνών… (και αναφέρει τα ονόματα)… Σκοτώθηκαν εδώ στην πρώτη Πανεπαγγελματική απεργία. 10 Μαρτίου 1927». Ποιος τους σκότωσε; Μάλλον οι κακοί αστυνομικοί…

 

Κάτι μουρμουρίζεις μέσα από τα δόντια σου και παίρνεις το μετρό για τον Πειραιά να δεις ένα φιλαράκι σου. Χαζολογώντας να περάσει λίγο η ώρα, το μάτι σου πέφτει σε μία μαρμάρινη πλάκα στην οποία διαβάζεις: «Στο κτίριο αυτό, έγινε το Α’ ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ ΚΚΕ από 17-23 Νοέμβρη 1918. Κ.Ο. Πειραιά ΚΚΕ». Τώρα εσύ κάθεσαι και σκέπτεσαι: «Ρε μεγάλε, τότε ιδρύθηκε το ΣΕΚΕ και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ το 1925, δηλαδή 7 χρόνια μετά. Πώς το 1918 ήταν ΣΕΚΕ ΚΚΕ;» και άμα βρεις απάντηση εμένα να με χε@@@@@ άμα λάχει να ‘ουμ, που έλεγε και ο Χάρι Κλιν.

 

Αφού πιείς τα ουζάκια σου με το φιλαράκι, άντε πάλι πίσω στη διαμαντόπετρα, της γης το δαχτυλίδι.

 

Στη στάση του μετρό στο Σύνταγμα σε περιμένει μία ευχάριστη έκπληξη. Εκεί βλέπεις ένα καροτσάκι για μωρό άνευ μωρό, φορτωμένο με λογής λογής μπόγους και με μία πινακίδα που γράφει: «Καλημέρα. Περιοδικό δρόμου ΣΧΕΔΙΑ. Βραβευθέν με Αριστείο Κοινωνικής Έκφρασης», άνευ λοιπών διευκρινίσεων. Και τώρα εσύ μένεις με την απορία. Ποιος στο καλό το βράβευσε; Η Ακαδημία Αθηνών; Η Ακαδημία Κινηματογράφου, που μοιράζει τα Όσκαρ; Η Ανίτα Πάνια; Όλα τα παραπάνω; Περίεργο, άμα δε και μυστήριο.

 

Κάποτε, έρχεται και η Κυριακή και ως πιστός και φιλότιμος ΑΕΚτζης πηγαίνεις για το καθιερωμένο προσκύνημα στον Ναό, την «Αγιά Σοφιά». Δίπλα από τα γήπεδο, υπάρχει μία μεταλλική πλάκα με τη φωτογραφία παλαιμάχου ποδοσφαιριστού της ΑΕΚ, που γράφει: «Σπύρος Κοντούλης. Ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και μέλος του ΕΑΜ. ΚΚΕ». Αυτό, καθόσον όσοι σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς, οι οποίοι ως γνωστόν είναι φίλοι μας, στην Κατοχή ανήκαν στο ΚΚΕ. Ποιος το λέει; Το ΚΚΕ!…

 

Όμως φίλοι μου ήδη βρισκόμαστε προ του Αγίου και Ελληνικού Πάσχα.

Ας αφήσουμε (για λίγο όμως…) τη γκρίνια και ας αφήσουμε την καρδιά μας να πλημμυρίσει αγάπη που πηγάζει από τον σταυρό του Θεανθρώπου.

Χρόνια πολλά φίλοι μου. Χαρούμενη Ανάστατη και καλό Πάσχα.

Εμείς, συν Θεώ, θα τα ξαναπούμε στις 23 Μαΐου.

 

Γελάστε γιατί χανόμαστε

 

πηγή

Τα πυρηνικά έχουν έρθει για να μείνουν – Ουτοπία ο πυρηνικός αφοπλισμός

Γράφει ο Ευθύμιος Τσιλιόπουλος
 

Νέα ηχηρή προειδοποίηση στην Δύση για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου, εξαπέλυσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, επισημαίνοντας ότι είναι «ιδιαίτερης ανησυχίας το γεγονός ότι η “τρόικα” των δυτικών πυρηνικών χωρών είναι μεταξύ των βασικών χρηματοδοτών του εγκληματικού καθεστώτος του Κιέβου, οι βασικοί υποκινητές διάφορων προκλητικών βημάτων. Βλέπουμε στρατηγικούς κινδύνους σε αυτό, που οδηγούν σε αύξηση του επιπέδου του πυρηνικού κινδύνου».
 

Η “τρόικα” που αναφέρεται ο Λαβρόφ είναι οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έφερε και πάλι στο προσκήνιο τα σενάρια πυρηνικού πόλεμου, τερματίζοντας μάλλον άδοξα την συζήτηση περί πυρηνικού αφοπλισμού. Οι υπέρμαχοι του εστιάζουν στην ολέθρια αποτελεσματικότητα των πυρηνικών. Οι πολέμιοι του υποστηρίζουν ότι τα πυρηνικά βοηθούν στη διατήρηση της ειρήνης, λόγω της “ισορροπίας τρόμου” που επιβάλουν.

 

Την ίδια στιγμή, η διεθνής ανησυχία εντείνεται για την πιθανότητα ενός πυρηνικού ατυχήματος έπειτα και από τα πλήγματα που σημειώθηκαν στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια (για τα οποία η Μόσχα απέδωσε την ευθύνη στο Κίεβο) ενώ σε εξέλιξη είναι και ο πόλεμος στην Γάζα, με το Ισραήλ να αποτελεί επίσης πυρηνική δύναμη (αν και επισήμως δεν κάνει αναφορά στο πυρηνικό του οπλοστάσιο).

 

Άραγε, μπορεί να υπάρξει πυρηνικός αφοπλισμός με δεδομένες τις μεγάλες ανισότητες στα συμβατικά όπλα μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων; Μπορούν τα πυρηνικά όπλα να καταστούν στρατηγικά ξεπερασμένα; Είναι προφανές ότι για τον αφοπλισμό πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι χώρες που τα κατέχουν, αλλά αυτό δεν διαφαίνεται ως προοπτική. Γιατί, άλλωστε, μια πυρηνική δύναμη να είναι υπέρ του αφοπλισμού;

 

Ακόμα και στο υποθετικό σενάριο να έχουμε στην παρούσα φάση την απόσυρση των πυρηνικών, αυτό θα ωφελούσε τις ΗΠΑ, λόγω της απόλυτης υπεροχής των συμβατικών δυνάμεών της. Η Κίνα θα χρειαζόταν αρκετές δεκαετίες για να ανέλθει στο ίδιο επίπεδο. Ειδικά οι χώρες με μικρά πυρηνικά οπλοστάσια έχουν ισχυρό κίνητρο να μη συμφωνήσουν για αφοπλισμό. Γιατί να αφοπλιστεί π.χ. το Ισραήλ που θεωρεί ότι τα πυρηνικά του αποτρέπουν τους εχθρούς στο περίγυρό τους; 

 

Η Βόρεια Κορέα δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τα πυρηνικά της, επειδή θεωρεί ότι αποτρέπουν μία δυτική επίθεση. Και μάλλον δεν έχει άδικο. Για τον ίδιο λόγο επιχείρησε να αποκτήσει πυρηνικά και το Ιράν. Το Πακιστάν, υστερώντας σε συμβατικές δυνάμεις έναντι της Ινδίας, αποκλείεται να συναινέσει σε πυρηνικό αφοπλισμό, ακόμη και αν η Ινδία συμφωνούσε. Αλλά κι αυτή μάλλον αποκλείεται να συμφωνήσει, επειδή έχει στο μυαλό της και την αντιπαλότητα με την Κίνα. Την ίδια στιγμή, ενδεχόμενα σκληρά αντίποινα του Ισραήλ στο Ιράν για την επίθεση του (τα οποία βεβαίως δεν είδαμε) θα οδηγούσαν στην πραγματικότητα την Τεχεράνη να επιτάχυνε τις διαδικασίες για την απόκτηση πυρηνικών όπλων. 

 

Τα πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη 

 

Στην Ευρώπη μόνον η Γαλλία διατηρεί πλέον πυρηνικό οπλοστάσιο, αν και όχι στρατηγικά απαραίτητο. Η διατήρησή του, όμως, είναι θέμα γοήτρου για την ίδια και την ΕΕ. Η Βρετανία βρίσκεται εδώ και χρόνια στο δίλημμα να αποσύρει το πυρηνικό της οπλοστάσιο, το οποίο είναι κοστοβόρο και δεν εξυπηρετεί στρατηγικό σκοπό. Αρκετές κυβερνήσεις έχουν συζητήσει το ενδεχόμενο, αλλά δεν το αποφασίζουν, λόγω και των πιέσεων της Ουάσινγκτον, η οποία προτιμάει να έχει δύο ακόμα δυτικές χώρες στο “πυρηνικό κλαμπ”.

 

Χώρες-μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη θεωρούν τα πυρηνικά της Γαλλίας και της Βρετανίας μία κάποια αποτροπή έναντι της απειλής που νοιώθουν, λόγω της απόλυτης υπεροχής των ρωσικών συμβατικών δυνάμεων, οι οποίοι αισθάνονται φοβία και αδυναμία έναντι της συμβατικής υπεροχής της Ρωσίας. Όσον αφορά την Ρωσία, το στρατιωτικό δόγμα της προβλέπει την χρήση πυρηνικών όπλων, όχι μόνο αν δεχτεί επίθεση με πυρηνικά, αλλά ακόμα και αν αντιμετωπίσει “υπαρξιακή απειλή” από επίθεση με συμβατικά όπλα. Δόγμα που φροντίζει να υπενθυμίζει η Μόσχα σε κάθε ευκαιρία, εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, θέλοντας να στείλει προειδοποιητικά μηνύματα στην Δύση που εξοπλίζει το Κίεβο. 

 

Εξάλλου, δεδομένης της εγγενούς ασυμμετρίας των συμβατικών δυνάμεων, ο πυρηνικός αφοπλισμός δεν είναι δυνατός χωρίς μια μεγάλης κλίμακας μείωση των συμβατικών όπλων. Αυτές οι δύο διαδικασίες αφοπλισμού δεν μπορούν να διαχωριστούν, καθώς η μια δεν αποκλείει την άλλη και παραμένουν εγγενώς αλληλένδετες. Ωστόσο, ένας συμβατικός αφοπλισμός μπορεί να μειώσει το κύρος μιας μεγάλης δύναμης ακόμη και κρατών με πυρηνικά οπλοστάσια, επειδή όλοι γνωρίζουν ότι κανένας δεν θα αποφάσιζε εύκολα την πρώτη χρήση πυρηνικών. 

 

Από μόνο του αυτό αποτελεί ισχυρό επιχείρημα για πολλούς, ακόμη και γι’ αυτούς που υποστηρίζουν ένθερμα τον πυρηνικό αφοπλισμό. Η έκκληση για “παγκόσμια ισοτιμία συμβατικών δυνάμεων” όχι μόνο θα ήταν θανάσιμο πλήγμα στην παγκόσμια βιομηχανία οπλικών συστημάτων, αλλά θα προσέκρουε και στην διεθνή τάση για απόκτηση σύγχρονων όπλων, που είναι πολύ έντονη στη Νότια Ασία.

 

Ουτοπία ο πυρηνικός αφοπλισμός 

 

Μια κανονιστική ρύθμιση για τον αφοπλισμό των κρατών, μπορεί να φαίνεται προφανής, αλλά είναι ανέφικτη. Ακόμη και αν τα περιθωριοποιημένα κράτη επανέλθουν στην επικρατούσα τάση της διεθνούς κοινότητας, είναι δύσκολο να επιτευχθεί μια στρατηγική απαξίωση (τόσο φαντασιακή όσο και δογματική) των πυρηνικών οπλοστασίων. Η επίκληση του φόβου για πυρηνικά ατυχήματα, αποτυχία αποτροπής και του ενδεχόμενου πυρηνικού πολέμου εν μέσω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, δεν αποτελούν άξια λόγου επιχειρήματα για την πυρηνική στρατηγική κοινότητα, ώστε να αλλάξουν τις παραδοσιακές έννοιες της στρατηγικής και της ισχύος. 

 

Τα πυρηνικά όπλα είναι τα σκληρότερα “νομίσματα” ισχύος στην παγκόσμια σκακιέρα. Μπορούν οι πυρηνικές δυνάμεις να αποθαρρυνθούν και να σταματήσουν να αποδίδουν τόση σημασία στο πλεονέκτημα που τους δίνουν τα πυρηνικά όπλα, επί του παρόντος; Η απάντηση είναι όχι. Τα πυρηνικά όπλα είναι πιθανό να απαξιωθούν, μόνο όταν καταστούν παρωχημένα. 

 

Εξάλλου το ίδιο το δόγμα της “μη πρώτης χρήσης” υποστηρίζει και νομιμοποιεί τη χρήση πυρηνικών όπλων. Για παράδειγμα, το ταμπού για τα χημικά όπλα δημιουργήθηκε κυρίως λόγω του ότι χρησιμοποιήθηκαν και μπορούν να τα αποκτήσουν όλοι σχεδόν. Άρα, δεν παρέχουν στρατηγικό πλεονέκτημα. Αυτό δεν ισχύει για τα πυρηνικά όπλα και άρα ο ρόλος τους στις στρατηγικές επιλογές των κρατών που τα κατέχουν, μάλλον θα παραμείνει ο ίδιος.

 

Τα οφέλη του “πυρηνικού κλαμπ” 

 

Ακόμα κι αν φτάναμε σε παγκόσμια απαγόρευση της χρήσης πυρηνικών όπλων, η συμμόρφωση ως προς αυτό θα είναι σχεδόν αδύνατη. Αυτό δεν μπόρεσε να γίνει ούτε για τα χημικά όπλα. Δεν μπορεί κανείς να πιστοποιήσει αν “όλοι” οι συμβαλλόμενοι είναι πράγματι “όλοι” και αν κάποιοι δεν θα αποκρύψουν κάποια. Η πολιτική και στρατηγική κατάρρευση ενός τέτοιου σεναρίου θα ήταν πράγματι καταστροφική. Εάν οποιαδήποτε χώρα διατηρήσει απόρρητα κάποιο απόθεμα, αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει και πάλι σε μια κούρσα πυρηνικού εξοπλισμού με ευρύτερη συμμετοχή απ’ ό,τι σήμερα.

 

Εν κατακλείδι, ο Κλαούζεβιτς μας δίδαξε ότι ο πόλεμος και η πολιτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες. Έτσι, η διάκριση μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής βιωσιμότητας των πυρηνικών είναι χωρίς νόημα. Το συμπέρασμα είναι ότι η “θεωρία της αποτροπής” εξακολουθεί να λειτουργεί, τουλάχιστον μεταξύ κρατών. Άλλωστε, καμία πυρηνική δύναμη δεν έχει δεχθεί επίθεση από άλλο κράτος. Το ίδιο δεν μπορούμε να πούμε για τις επιθέσεις πυρηνικών δυνάμεων εναντίον κρατών που δεν διαθέτουν πυρηνικά όπλα. 

 

Και μόνο αυτό ωθεί πολλούς παίκτες, όχι μόνον να μην κάνουν θέμα τον πυρηνικό αφοπλισμό, αλλά και να αποζητούν την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Υπάρχουν προφανή πλεονεκτήματα στο να είσαι μέλος του “πυρηνικού κλαμπ”, οι ρωσικές απειλές κατά της Δύσης δεν θα είχαν την ίδια βαρύτητα χωρίς το πυρηνικό της οπλοστάσιο. Τα πυρηνικά όπλα θα τα έβαζε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας κάτι πολύ πιο καταστροφικό από αυτά και το οποίο θα έδινε στον κάτοχο την απόλυτη υπεροχή.

 

πηγή